بررسی تئوری و اجزای اصلی سیستم

نصب و راه‌اندازی سیستم‌های حفاظتی، ایمنی و امنیتی

شرکت فرا حفاظ آموت از ابتدا تا انتهای یک پروژه این اطمینان را به بهره‌بردار می‌دهد که یک راه‌حل بهینه، طراحی اقتصادی و قابل پیاده‌سازی را اجرا نموده و اهداف بهره‌بردار را مرتفع نماید. این موضوع با تاکید ویژه بر موارد زیر صورت می‌گیرد:

کیفیت مطلوب
قیمت تمام شده مناسب
کارایی کافی
عمر مفید متناسب با توان سرمایه‌گذاری مشتری
تجمیع سازی سیستم های جریان ضعیف در ساختمان های اداری - تجاری
سیستم‌های یکپارچه‌ی مورد استفاده در ساختمان‌های اداری- تجاری
تجمیع سازی

مراحل نصب دوربین مداربسته و راه اندازی سیستم نظارت تصویری:

دوربین مداربسته:
این بخش نصب دوربین مداربسته(تحت شبکه یا آنالوگ) را بصورت فیزیکی عنوان می کند ضمن اینکه مسائلی مثل نصب فیزیکی در محل، کیفیت تصویر/میدان دید، تنظیمات امنیتی/شبکه را نیز در بر دارد:

نصب فیزیکی دوربین مدار بسته
بستن قاب و سوار کردن در محل با بستن پیچ – اتصال فیزیکی سوکتها
نصب تجهیزات مقاوم به شرایط محیطی در فضای آزاد (واترپروف)
پاک کردن سطح لنز، شیشه و قاب محافظ دوربین مداربسته(به ترتیب)
برچسب گذاری فیزیکی دوربینهای مداربسته یا نام گذاری(در صورت نیاز)

تنظیم نمای دوربین مدار بسته
جهت دهی و فکوس مناسب دوربین که می تواند بصورت اتوماتیک توسط برخی از دوربینهای مداربسته یا بصورت دستی برای تنظیم بهتر صورت گیرد.
بررسی تصویر دوربین مداربسته در نور کامل روز(نور خورشید، نور محیط و ..)
کسب رضایت و تایید مشتری بر روی نمای مورد نظر روز
بررسی تصویر دوربین مداربسته در شب (تمام سناریوهای چالش برانگیز را بررسی کنید، تمام نورهای موجود را حذف کنید، حتی در شب ابری نیز تست نمایید)
کسب رضایت و تایید مشتری بر روی کارکرد دوربین مداربسته در شب بر اساس نیازها و انتظاراتش
بررسی تصویر در صورت داشتن شرایط نوری خاص و شدید. مثلا زمان طلوع و غروب خورشید با توجه به زوایای دوربین مداربسته، بررسی ویژگی WDR دوربین مداربسته زمان طلوع خورشید یا تابش مستقیم به سطح یا دوربین..)
کسب رضایت و تایید بر روی کارایی WDR یا بهبود دهنده های نور براساس نیازها و انتظارات مشتری
تنظیمات شبکه/امنیت
ثبت آدرس MAC
درنظر گرفتن و پیش بینی آدرسهای شبکه (IP) و ثبت آنها در صورت نیاز
بروزرسانی نرم افزار فرم ور(firmware) به آخرین ورژن موجود بر اساس سایت شرکت تولیدکننده
تغییر پسورد admin از حالت پیش فرض
در صورت نیاز چندین کاربر برای سیستم تعریف نمایید.
در صورت نیاز سرور NTP(تنظیم کننده پروتکل زمانبندی) را برای تنظیم زمان و تاریخ راه اندازی نمایید.
سرویسهای بی استفاده را غیر فعال کرده و پورتهای بی استفاده را ببندید(مثلا FTP، Telnet، SSH و..)
لیست دسترسی سفید و سیاه از آدرسهای IP دوربینها بسازید. با اینکار دسترسی به دوربین ها را می توانید به ایستگاههای کنترل محدود نمایید.
تغییرات پیکربندی
توجه نمایید که این تنظیمات از قبیل رزولوشن، نرخ فریم، فشرده سازی، تشخیص حرکت و ... می تواند تنها بر روی VMS تنظیم شوند و این تنظیمات بسته به نوع پیکربندی دوربینهای مداربسته و دستگاه VMS مورد استفاده، می توانند متفاوت باشند. تنظیمات پیشرفته تر مثل WDR، IR هوشمند، تحلیلگر ویدئویی و کدکهای هوشمند بندرت از طریق VMS در دسترس خواهند بود که باید از طریق درگاه تنظیمات تحت وب دوربین مداربسته تغییرات اعمال شوند.

رزولوشن مورد نظر را تنظیم نمایید

نرخ فریم ضبط تصاویر را با توجه به نیاز یا درخواست تنظیم نمایید.
سپس رزولوشن ویدئوی ضبط شده و میزان نرخ فریم را بررسی نمایید.
تنظیمات فشرده سازی را براساس نیاز شامل ارسال تدریجی و بسته ای (quantization)، کدکهای هوشمند و ... را اعمال نمایید.
ویژگی WDR را براساس نیاز یا درخواست (تنظیم شدت و ...) تغییر دهید.
میزان exposure را تنظیم نمایید. تنظیماتی مثل خاموش کردن شاتر آهسته، تنظیم بر روی حداکثر 1/30s در صورت نیاز.
تنظیمات سیستم نور IR دوربین مداربسته و IR هوشمند (در صورت وجود) انجام شود.
تنظیمات تشخیص حرکت ویدئویی، تحلیلگرها، کنجکاوی(tampering) را اعمال نمایید.
در صورت نیاز منطقه امن یا خصوصی برای دوربین تعریف نمایید.
حالات دوربین مداربسته PTZ و نوع حرکاتش را در صورت استفاده تنظیم نمایید.
حالات چرخش و زوم دوربین مداربسته PTZ را در صورت تنظیم ابتدا بررسی نمایید.
تنظیمات ضبط صدا را در صورت نیاز و درخواست غیر فعال یا اعمال نمایید.
تنظیمات ثبت زمان و تاریخ بر روی تصاویر را اعمال نمایید.
تنظیمات اعلام هشدار وقایع را انجام دهید.(از طریق ایمیل، پیام کوتاه و ...)
مشخصات و تنظیمات اعمال شده دوربین مداربسته را برای خودتان در جایی جداگانه ذخیره نمایید یا یک نسخه PDF از روی آن تهیه نمایید.
VMS ها و ضبط کننده ها(Recorder)
این بخش عملیات مرتبط با VMS سرورها و دستگاه های ضبط NVR یا DVR را چه در بخش سخت افزاری و چه در بخش شبکه(سیستم عامل و نرم افزاری) پوشش می دهد. بعضی از این گزینه ها که در ادامه می آوریم شاید بسته به پلتفرم سیستم عامل یا VMS در دسترس یا قابل استفاده نباشند. برای مثال ضبط کننده ها نسبت به سرورها، نیاز به بروزرسانی سیستم عامل حداقل بصورت دوره ای ندارند.

سخت افزار/ امنیت
آدرس MAC را بر اساس هر شبکه جداگانه ثبت نمایید(معمولا بیش از یک کارت شبکه فعال خواهید داشت)
آدرس شبکه دستگاه ها را تنظیم و ثبت نمایید.
آخرین نسخه بروز رسانی سیستم عامل را با توجه به اطلاعات معتبر سایت شرکت تولیدکننده انجام دهید.
پسورد مناسبی را با توجه به موارد امنیتی برای دستگاه ایجاد نمایید.
کاربران دیگری را که مدنظرتان هستند اضافه نمایید.
عملکرد دستگاه UPS و وضعیت قطعی برق را بصورت عادی یا سناریوی چالشی بررسی نمایید.
تنظیمات عمومی
نرم افزارها را به آخرین نسخه بروزرسانی نمایید.
پسورد admin را از حالت پیشفرض تغییر دهید.
دسترسی کاربر و اپراتور را بیفزایید.
سرور NTP را تنظیم و چک نمایید.
فضای ذخیره سازی را تنظیم نمایید(هارددیسکها، NAS و SAN)
تنظیمات سهم ذخیره سازی هر هارد دیسک را براساس حداکثر زمان ضبط تصاویر معین نمایید.
زمانبندی ضبط را تنظیم نمایید(مثلا 7/24، از 8 صبح تا 17، ساعات تعطیلی و روزهای موقعیتی و..)
مرکز کنترل
این لیست شامل میزکنترل، از سخت افزار و سیستم عامل تا تنظیمات کاربری VMS و راه اندازی آن خواهد شد. بعضی از این مراحل در صورتی که مشاهده زنده تصاویر بر روی ذخیره کننده ممکن باشد، حذف خواهند شد.

آدرس MAC هر یک از مراکز کنترل را در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
برای هر دستگاه آدرس شبکه در نظر بگیرید.
آخرین بروزرسانیهای سیستم عامل را انجام دهید.
پسورد امنی برای admin در نظر بگیرید.
نام کاربری جدید را در صورت نیاز ایجاد نمایید.
آخرین نسخه نرم افزار VMS را نصب نمایید.
نمای دوربینها را در صورت نیاز تنظیم نمایید.
مسیر و نوع حرکت دوربین مداربسته های PTZ را تنظیم نمایید.
طرح تصاویر کلی که قرار است دیده شوند را در نظر بگیرید.
لیستی برای وقایع یا هشدارهای مورد نیاز تهیه و اعمال نمایید.
عملکرد و شرایط کاری UPS را در در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
شبکه
این بخش سخت افزار شبکه، شامل سویچها، روترها، فایروالها و... را پوشش می دهد. بعضی از این دستگاهها ممکن است در همه سیستمها استفاده نشوند یا بوسیله نصاب متخصص دیگری مدیریت شوند.

آدرس MAC هر یک از میزهای کنترل را در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
برای هر دستگاه آدرس شبکه در نظر بگیرید.
نرم افزار سویچ، فایروال و روتر را به آخرین نسخه بروزرسانی نمایید.
پسورد admin را از حالت پیشفرض تغییر دهید.
تنظیمات VLAN را در صورت نیاز انجام دهید.
تنظیمات QoS را در صورت نیاز اعمال نمایید.
پورتهای بی استفاده سویچ را در صورت عدم نیاز ببندید(غیر فعال نمایید).
تنظیمات SNMP را در صورت نیاز اعمال نمایید.
اعمال محدودیت بر اساس آدرس MAC (MAC filtering) در صورت نیاز انجام شود.
برای هریک از سویچها این تنظیمات اعمال شود(یکپارچه)
عملکرد و شرایط کاری UPS را در صورت نیاز بررسی نمایید.
مسئله کابل کشی
این بخش مربوط به کابل کشی سیستم نظارت تصویری خواهد شد و شامل برچسب گذاری و نام گذاری کابلها، مسئله طراحی با دید بصری مناسب و آزمایش خواهد بود.

تمام کابلها، پنل های نصب کابل(Patch panel)، اتصالات روی دیوارها و پریزها و ... در صورت نیاز برچسب و نام گذاری شوند.
مطمئن شوید کابلها بخوبی پوشیده و مهار شده اند(قلابهای نصب، نگهدارنده های سقفی، قرنیزها و..)
پنهان کردن کابلها را در صورت نیاز انجام دهید.
کابلهای انتهایی یا نزدیک دوربین را سامان داده و بصورت جمع شده در محل دوربین مرتب نمایید و انتهای کابل آزاد را در صورت نیاز کور نمایید.
تمام اتصالات و ترمینالها را بررسی نموده و نتایج را در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
نتیجه تست کابلها را در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.

دستورالعمل طراحی و اجرائی سیستم اعلام حریق بر مبنای استاندارد NFPA-72 :

دستورالعمل طراحی و اجرائی سیستم اعلام حریق …. بر مبنای استاندارد NFPA-72

1) مساحت هر زون حد اکثر 2000m2میباشد.

2) حد اکثر طول زون 3000mمی باشد.

3) حداکثر تعداد المان های هر زون (شامل شستی و دتکتور ..) 24 المان است و بهتر است حد اکثر 20 عدد منظور گردد.

4) هر طبقه مسکونی میتواند بر یک زون قرار گیرد.

5) پیشنهاد می شود شستی اعلام حریق راهرو طبقات بر یک زون مجزا باشد.

6) در جاهائی که دارای ولتاژ القایی است(اتاق ترانس،سوئیچ و…..) میبایست از سیم روکش دار استفاده نمود.

7) سیم باید یک تیکه و در لوله مستقل و مجزا باشد.

8) سقف و کف کاذب که دارای ارتفاع بیش از 80 cmباشند،نیاز به دتکتور دارند.

9) اگر فاصله پارتیشن نصب شده تا سقف کمتر از 30 cmباشد ،باید برای آن دتکتور مجزا لحاظ نمود.

10) اگر ارتفاع گچبری سقف بیش از 50 cmباشد لازم است دتکتور مجزا برای هر فضا در نظر گرفت.

11) کلیه انبارها می بایست دارای دتکتور باشند:

الف– در صورتیکه انبار در واحد مسکونی باشد،لازم است یک دتکتور حرارتی برای آن در نظر گرفت.

ب – برای انبارهای موجود در پارکینگ اگر بصورت ردیفی باشد در فاصله 50cm از انبارها و در فاصله حداکثر 8m ازهم نصب میشوند. و اگر انبارها بصورت مجموعه ای باشد یک دتکتور در مسیر ورودی به آنها نصب میشود.

12) در مجاورت تابلو کنتورهای برق یک دتکتور دودی نصب شود.

13) هر موتورخانه و چاهک آسانسور میبایست دارای یک زون مجزا از دتکتورهای دودی باشد(استفاده از ردیاب مکنده دودی Smoke Aspretion Systemپیشنهاد میشود).

14) در سوله های صنعتی و ساختمانهای دارای رایزر برق ، لازم است از دتکتور مکنده دودی و یا ردیاب حرارتی کابل (Linear Heat Detector) استفاده شود

15) حداکثر سطح پوشش دتکتور دودی 100 m2و برای دتکتور حرارتی 60 m2 است.

16)حداکثر ارتفاع نصب دتکتور دودی 12 mو برای دتکتور حرارتی 8 mاست.

17) برد دتکتورها :

الف – دتکتورهای دودی :

– دایره ای به شعاع 6.5 متر

– فاصله دتکتور دودی 10.6 متر تا 15 متر بر حسب مکان و آرایش نصب .

ب – دتکتورهای حرارتی :

– دایره ای به شعاع 5.3 متر در محلهایی با ریسک بالا مانند آشپزخانه .

– دایره ای به شعاع 6.5 متر در محلهایی با ریسک کمتر مانند پارکینگ .

– فاصله دو دتکتور حرارتی 7.5 متر تا 10.6 متر بر حسب مکان و آرایش نصب .

18) استفاده از دتکتورهای دو کاناله در هتل ها و ساختمانهای مسکونی خوب ولی برای مکانهای صنعتی لازم است از دتکتور مجزا استفاده نمود.

19) محل نصب دتکتور دودی نباید در مجاورت یا نزدیک جریان هوا باشد ( دور از پنجره و درب و فضای باز پارکینگ .

20) حداقل فاصله دتکتور تا دیوار و یا پارتیشن 50 cmو حداکثر 7 m برای دودی و 5.5 m برای حرارتی است.

21) بهترین مکان نصب تابلوی اعلام حریق در نگهبانی، سرایداری و اتاق اطلاعات و یا در نزدیکی ورودی ساختمان است به نحوی که مورد رویت عموم و خصوصاً مامور آتش نشانی باشد.

22)در فضای سوله، حداکثر فاصله پیمایشی که فرد جهت رسیدن به شستی طی می کند نباید بیش از 20 m باشد.

23) در سقف های شیبدار لازم است دتکتورها در ارتفاع 50 cmپائین تر از مرتفع ترین نقطه سقف نصب شوند.

24)شستی اعلام حریق :

– شستی اعلام حریق در حالت معمولی در ارتفاع نصب 120 تا 140 cmو تابلو اعلام حریق در ارتفاع 170 cm از کف نصب شوند.

– فاصله شستی ها در راهروهای پهن و کم تردد بین 30 تا 45 متر .

– فاصله شستی ها در راهروهای پر تردد و باریک و پله بین 15 تا 25 متر.

– در کنار هر درب یا راه پله خروجی ( در هنگام تخلیه ساختمان ) یک شستی نصب شود.

– استفاده از شستی در محلهای فرار و خروج و ابتدای راه پله .

– سیستم آدرس پذیر:

25) برای مجتمع های مسکونی و سوله های صنعتی بزرگ ، استفاده از سیستم آدرس پذیر الزامی است.

26) حداکثر طول لوپ 3 Kmو دارای حداکثر 128 المان میباشد.

27) در سیستم آدرس پذیر نمی توان مسیر رفت و برگشت را درون یک لوله قرار داد.

28) حداکثر تعداد لوپ 4 عدد می باشد.

29) در هر ناحيه (zone) حداكثر تعداد 24 عدد انواع سنسور در نظر گرفته شود.

30) كابل ارتباطي سنسورها از نوع (JY-ST-Y)mm0.8 انتخاب گردد. از کابل با سیم مقطع 1.5 ملم2 برای آزیرها و شستی ها می توان استفاده نمود .

31) در مجتمع هاي تجاري- مسكوني نيازي به ارتباط خاصي بين سيستمهاي كنترل اعلام حريق واحدهاي تجاری و مسكوني نيست و فقط آژيرهايي در فضاي بيرون درنظر گرفته شود.

32) واحدهاي تجاري هركدام داراي يك سيستم اعلام حريق مستقل باشند و در پاساژها از يك سيستم اعلام حريق مركزي استفاده شود.

33) در انتهاي مسير آژيرها مقاومت پايان خط در نظر گرفته شود.

34) در صورت روكار بودن سيم كشي سيستم اعلام حريق بايد از لوله فلزي استفاده نمود و از كاربرد داكت هاي

پلاستيكي اجتناب گردد.

35) در پلاني از سيستم اعلام حريق كه كابل كشي ها و مركز اعلام حريق كشيده شده است ، توضيحي در مورد

نواحي هر زون داده شود.

36) می بایست برای پله فرار یک زون مجزا در نظر گرفته شود که شاسی آن در هر طبقه و در مسیر پله فرار گیرد، 37) نظر به اینکه در پاگرد راه پله شاسی نصب شده ، لذا شاسی جنب درب ورودی واحد ساختمانی حذف میشود.

38) لازم است کلیه اتاق خوابها دارای دتکتور دودی باشد . ولی فضای راهرو نیازی به دتکتور ندارد.

39) با توجه به میزان بالای توان صوتی آژیرهای اعلام حریق،لازم است علاوه بر زیر زمین و همکف در هر دو طبقه یکدستگاه آژیر نصب نمود بقدرت 75 دسی بل و ترجیحا در هر واحد یک بیزر با توان صوتی 30 دسی بل منظور گردد . بهر صورت هر ساختمان مسکونی باید دارای حد اقل دو آژیر می باشد .

40) لازم است در پلانی که سیستم اعلام حریق مرکزی (F.A.C) رسم شده ، تعداد زونهای آن و نیز محل کاربردی هر زون تعریف شود .

بعنوان مثال : ” سیستم اعلام حریق مرکزی داری 8 زون و به ازاء هر طبقه ، همکف ، راهرو ، آسانسور و پله فرار دارای یک زون میباشد.”

نصب و راه اندازی سیستم اعلام سرقت :

مدارهای اعلام سرقت یا مدارهای هشدار بخش اصلی و شاید بنیادی یک سیستم اعلام سرقت سیمی یا شبکه ای به حساب می آیند. شکل طراحی مدار اعلام سرقت و هشدار دهنده بشدت می تواند روی کارایی سیستم های امنیتی و سیستم های اعلام سرقت اثر گذار باشد. بهمین علت همه نصابهای سیستم ضد سرقت یا دستگاههای هشدار، بدنبال طراحی مدارهای الکتریکی بهینه ای هستند که مقاومت الکتریکی بسیار کمی ایجاد کند تا بتوانند میزان اعلام هشدارهای اشتباه را به حداقل برسانند. در این مقاله به سرفصلهای زیر خواهیم پرداخت :

نگاه کلی به مدارهای الکتریکی اعلام سرقت
یک مدار اعلام سرقت یا هشدار دهنده چطور کار می کند؟
مدار الکتریکی سری (Loop ها) در مقایسه با مدارهای Splice چه فرق کارکردی خواهند داشت؟
سیستم های اعلام سرقت یکپارچه سیم کشی شده چه تفاوتی با سیستم های اضافه شونده خواهند داشت(قبلا در طراحی لحاظ نشده بودند و برای توسعه افزوده شدند)؟!
مدار هشدار حلقه ای
بخشهای افزوده شده به مدار هشدار
بخشهای ITB افزوده شده
مشخصات مدار الکتریکی اعلام سرقت
تفاوت مدارهای الکتریکی هشدار سری با موازی
محاسبه و اندازه گیری مقاومت در مدار اعلام سرقت و سیستم هشدار مرکزی
به چه میزان از مقاومت الکتریکی در مدار، مقدار زیاد اتلاق می شود؟!
چه تعداد دستگاه قابل اتصال به سیستم اعلام سرقت خواهند بود؟! حجم بالا چه میزان است؟!
قانون کلی مقاومت برای سیستم اعلام سرقت و هشدار مرکزی
نگاه کلی به مدارهای هشدار دهنده (اعلام سرقت، سیستم حریق و ..)
مدار هشدار دهنده، بسیار ساده متشکل از یک جفت سیم خواهد بود که از پنل اعلام هشدار به سنسور وصل شده اند. نمونه این مدارهای هشدار دهنده را در سنسورهای تماسی مغناطیسی (Magnetic Contact) مشاهده می کنید. جریان الکتریکی از قطب مثبت مدار در طول سیم به سمت سنسور در حرکت است. همانند تصویر زیر زمانی که عاملی باعث شود که مدار بسته شود و دو سمت مدار به هم متصل شوند جریان بطور کامل در مدار می چرخد و با رسیدن جریان از قطب مثبت و با گذر از سنسور به قطب منفی به پنل می رسد. بدین صورت مدار اعلام هشدار ضد سرقت می تواند بخوبی کار کند.

دراین مورد، مدار بطور کامل بسته خواهد شد و سنسور تماسی هم با این اتفاق در مدار می تواند شار الکتریکی از قطب مثبت به قطب منفی و مدار اعلام هشدار را برقرار سازد.

استفاده از یک زوج سیم برای اتصال سنسور به دو قطب بر روی پنل باعث می شود شکل یک مدار بزرگ تدائی شود که عبارت "مدار الکتریکی" اعلام هشدار به همین دلیل به آن اتلاق شده است. جریان الکتریکی در تمام مدار برقرار بوده و از قطب مثبت پنل به سنسور رسیده و با عبور از آن به قطب منفی بر می گردد. باز بودن پنجره ها باعث می شود ارتباط دو قطب قطع و مدار باز شود و جریان الکتریکی برقرار نباشد. بنابراین با باز شدن پنجره یک "مدار باز" خواهیم داشت که برای سیستم اعلام هشدار سرقت یا .. بمعنای زمان اعلام هشدار/عدم هشدار خواهد بود.

مدار هشدار سرقت حلقه ای یا شبکه ای (Loops Vs Splices)

دو مدل رایج اضافه کردن سنسورهای مختلف بر روی مدار اعلام هشدار عبارتند از: سیم کشی حلقه ای یا بخشی / شبکه ای .

مدارهای حلقه ای یا لوپ گزینه بهتری نسبت به سیم کشی به مدل Splices هستند. چون مدار کوتاهی ایجاد می کند که مقاومت کمتری داشته و نقاط کمتری در طول مدار حلقه ای وجود دارد که باعث اعلام هشدار خطا و ایحاد مشکل شود. ضمن اینکه نصب و راه اندازی سریعتری دارند. مدار لوپ معمولا تنها می تواند در ساختمانهای جدیدی (در حال ساخت) مورد استفاده قرار گیرد که نصاب بتواند سیم و حلقه ها را در قاب پنجره ها قبل از ساخت دیواره ها و سازه ها تعبیه نماید.

برای سیم کشی هم باید با سازنده ساختمان یا پیمانکار و معمار هماهنگی های مورد نیاز صورت پذیرد. شرکت سازنده و پیمانکار سیستم امنیتی باید بتواند برنامه زمانبندی در اختیار نصاب سیستم اعلام سرقت قرار دهد و قبل از تکمیل تیغه کشی ساختمان کابل کشی لازم ر انجام دهند. زیرا باید در دیواره ها یا سقف کاذب و قاب پنجره ها حفره هایی ایجاد شود.

مدار شبکه ای و Splices باید بسیار کوتاه و با تعداد کمی سنسور مورد استفاده باشد. معمولا هم کمتر استفاده می شود چون در مدار مقاومتی بالاتری اضافه می شود و زمانبر بودن نصب و اعلام هشدارهای غلط کار را سخت تر می کند. اضافه کردن ابعاد سیستم هشدار در یک خانه یا محل کار نیاز به این شکل از مدار دارد زیرا امکان بازکردن تیغه دیواره ها و نصب مدار حلقه ای ممکن نیست.

دو شکل از مدار بخشی / شبکه ای یا Splices وجود دارند : بخش متصل بهم یا Field Splice و ITB (داخل باکس). بخش متصل به هم مداری با مقاومت کمتر داشته و سیم کمتری نیاز دارد اما باید نصاب مهارت بالاتری داشته باشد تا سیم ها پوشیده باشد. برعکس در مدار ITB نصب و عیب یابی بسیار ساده است اما مقاومت مدار و نقاط مستعد خرابی و خطا بیشترند و نصاب نیاز به مهارت خاصی ندارد. ضمن اینکه برای هر پنجره یا اتاق خانه باید زوج سیمی مجزا عبور داده شود.

نصب مدار هشدار سرقت حلقه ای به چه صورت است؟

  با باز کردن قاب پنجره از زیر یا بالا در دو طرف پنجره و ایجاد یک zone جدید یا مدار هشدار سرقت جدید در اطراف پنجره می توانیم مدار حلقه ای جدیدی به سیستم ضد سرقت قبلی اضافه کنیم. برای اینکار نصاب دزدگیر با عبور یک سیم از سنسورها به یکدیگر از پنجره ای به پنجره دیگر مدار را توسعه می دهد. در واقع نصاب با ایجاد حلقه های جدید برای هر پنجره مدار را از یک سمت به سمت سنسور بعدی یا بعدیها گسترش می دهد. همانطور که می بینید سیم حلقه که در تصویر زیر به رنگ مشکی است باید بصورت سری از پنجره ای به پنجره دیگر وصل شود و سیم های رنگی از سنسورها به پنل تشخیص سرقت وصل شوند.

راهنمای نصب مدار ضد سرقت و سیستم اعلام هشدار سرقت

زوج سیمی که از پنل برای اتصال به سنسورها خارج شده بصورت بالا تبدیل به مدار حلقه ای تشخیص سرقت می شود. یکی از سیمها به پنجره سمت چپی و دیگری به پنجره سمت راستی وصل می شود و سیم حلقه ای که برنگ مشکی نشان داده شده مدار را از بالای پنجره ها به یکدیگر وصل و مدار را می بندد. بمحض باز و بسته شدن پنجره درواقع ارتباط بین حلقه مشکی و سیم های آبی یا قرمز بر قرار شده و تا زمانی که پنجره ها بسته باشند مدار بسته باقی می ماند.

مدار بخشی شبکه ای (Field Splices)

مدار بخشی شبکه ای Splice (مدار کوتاه) برای سیستم هایی در انتهای سیم ها و در داخل درب و پنجره ها کاربرد دارد. یک نصاب حرفه ای و با تجربه در صورتی که شرایطش مهیا باشد می تواند براحتی یک مدار بخشی شبکه ای بسازد. مدار بخشی یا Splice باید بگونه ای اجرا شود که امکان دسترسی و عیب یابی و تعمیر در آینده میسر باشد و می تواند در گوشه ای از پنجره در قاب بصورت توکار نصب شود. برای مثال زمان عبور سیم ها در پنجره ، نصاب می تواند بخش اصلی سیم کشی را در داخل فریم پنجره یا زیرسازی های قاب پنجره انجام دهد. با اینکار اگرچه از دید پنهان است اما براحتی توسط یک نصاب حرفه ای و باتجربه سیستم ضد سرقت قابل تشخیص است. نصاب سیستم اعلام هشدار معمولا سعی می کند تمام سیم کشی بلندگوها و پخش کننده های آژیر و فلاشرها را در یک مدار و مسیر قرار دهد و مدارهای بخشی شبکه ای را هم در قاب بلندگو و سیستم آژیر قرار دهد.

 زوج سیم سبز از پنل هشدار دهنده می آید، سیم های قرمز برای ارتباط با سنسورهای تماسی مغناطیسی در بالا و پایین محل تماس قابها در پنجره راست استفاده شده و سیم های آبی هم برای سنسورهای تماسی مغناطیسی در بالا و پایین محل تماس قابها در پنجره سمت چپ استفاده می شوند. سیم قرمز بصورت مدارکوتاه به بخشی از سیم آبی وصل شده و یک بخش سیم آبی هم به صورت مدار کوتاه به سیم آبی وصل شده و نهایتا با اتصال به سیم سبز، مدار کامل می شود. بدین صورت تنها با باز شدن یک پنجره سیستم آژیر مرکزی اعلام خطر می کند.

مدار اعلام هشدار بخشی ITB (مدار کوتاه ITB)

مدار ITB یا مدار کوتاه پکیجی، باید در داخل سیستم اعلام هشدار تعبیه شوند. یعنی برعکس مدارهای حلقه ای یا بخشی شبکه ای، باید در سمت مدار هشدار نصب شوند. سیم های مجزا به صورت اختصاصی و جداگانه به هریک از سنسورها متصل می شوند و مجددا با تکه سیمی بصورت مدار کوتاه به پنل متصل می شوند.

نصب مدار کوتاه ITB برای نصابهای کم تجربه و تازه کار بسیار راحت تر است و نصب و سیم کشی ساده تر و سریعتری دارد. برای نصب 10 مدار کوتاه بخشی شبکه ای، 10 دستگاه را در قالب 5 Zone یا محدوده به هم وصل می کنند که سریعتر از نصب مجزای هر کدام از 10 سنسور است. به این صورت باید بعد از نصب و سیم کشی، زوج سیمها را تست کنید تا بفهمید هر زوج سیم برای کدام سنسور است. عیب یابی این نوع سیم کشی اگر با لیبل زنی و اسم گذاری روی سیم ها همراه شود، بسیار ساده تر است. علتش این است که براحتی نصابی که عیب یابی انجام می دهد می تواند هر مدار را بصورت ایزوله یا منحصرا تست نماید و کل سیستم درگیر نمی شود. به این صورت براحتی ابتدا مداری که مشکل دارد را یافته و کار پیش می رود. البته کابل کشی و سیم کشی مجزا نیاز به برچسب گذاری ویژه تر و مصرف بالای کابل دارد که هزینه را کمی بالا می برد.