اعلام حریق

سیستم اعلام حریق برای هشدار به ما در مورد شرایط اضطراری طراحی شده است تا بتوانیم برای محافظت از خود، کارکنان و عموم مردم اقدام کنیم.

هشدارهای آتش نشانی در ادارات، کارخانه ها و ساختمان های عمومی یافت می شوند، آنها بخشی از روال روزمره ما هستند، اما اغلب تا زمانی که شرایط اضطراری پیش نیاید نادیده گرفته می شوند و ممکن است جان ما را نجات دهند.

روش تشخیص هر چه که باشد، در صورت به صدا در آمدن آلارم، صداگیرها برای هشدار به افراد حاضر در ساختمان از احتمال آتش سوزی و تخلیه کار می کنند.

سیستم اعلام حریق همچنین ممکن است دارای یک سیستم سیگنال از راه دور باشد که می تواند از طریق ایستگاه مرکزی به آتش نشانی هشدار دهد.

سیستم اعلام حریق چیست

بنابراین سیستم اعلام حریق یا سیستم تشخیص حریق چیست؟ در این مقاله نگاهی به ساختار و انواع "سیستم های اعلام حریق" خواهیم داشت.

"مغز" سیستم آشکارساز آتش، پانل کنترل هشدار آتش است. این هاب مرکزی برای همه سیگنال‌های آشکارساز است که باید به آن متصل شوند و یک نشانگر وضعیت را به کاربران ارائه می‌دهد.

این واحد همچنین می‌تواند برای شبیه‌سازی زنگ هشدار برای استفاده در تمرین‌های معمول آتش‌سوزی و تخلیه راه‌اندازی شود، بنابراین همه کارکنان می‌دانند در صورت وقوع آتش‌سوزی واقعی چه اقدامی انجام دهند.

انواع دتکتورهای اعلام حریق

در هسته سیستم اعلام حریق، دستگاه‌های تشخیص حریق قرار دارند، از آشکارسازهای دود هوشمند پیچیده گرفته تا واحدهای شیشه شکستن دستی ساده، طیف گسترده‌ای از انواع مختلف وجود دارد، اما ما می‌توانیم آنها را به گروه‌هایی تقسیم کنیم که عبارتند از:

 دتکتور حرارتی

دتکتور دودی

دتکتور مونوکسید کربن

دتکتور چند سنسوری

دتکتور حرارتی

آشکارساز گرما می تواند بر اساس دمای ثابت کار کند، جایی که اگر دما از مقدار از پیش تعیین شده بیشتر شود، زنگ هشدار را ایجاد می کند یا می تواند روی نرخ تغییر دما کار کند.

معمولا آشکارسازهای حرارتی به روشی مشابه فیوز الکتریکی کار می کنند، آشکارسازها حاوی یک آلیاژ یوتکتیک هستند که با رسیدن به دمای معینی حساس به حرارت است و آلیاژ از جامد به مایع تبدیل می شود که به نوبه خود باعث ایجاد زنگ هشدار می شود.

دتکتور دودی

سه نوع اصلی از آشکارسازهای دود وجود دارد که عبارتند از:

- یونیزاسیون

- پراکندگی نور

- تاریک کردن نور

دتکتور دود یونیزاسیون

یونیزاسیون آشکارساز دود به طور کلی شامل دو محفظه است. اولین مورد به عنوان مرجع برای جبران تغییرات دما، رطوبت یا فشار محیط استفاده می شود.

محفظه دوم حاوی یک منبع رادیواکتیو، معمولاً ذره آلفا است، که هوای عبوری از محفظه را که در آن جریانی بین دو الکترود جریان دارد، یونیزه می کند.

هنگامی که دود وارد محفظه می شود، جریان جریان کاهش می یابد. این افت در جریان برای شروع زنگ هشدار استفاده می شود.

دتکتور دود پراکنده نور

آشکارساز دود پراکنده نور بر روی اثر Tyndall عمل می کند. یک فتوسل و منبع نور توسط یک محفظه تاریک از یکدیگر جدا می شوند به طوری که منبع نور روی فتوسل نمی افتد.

عبور دود به داخل محفظه باعث می شود نور منبع پراکنده شده و بر روی فتوسل بیفتد. خروجی فتوسل برای شروع زنگ هشدار استفاده می شود.

دتکتور دود مبهم کننده نور

در آشکارساز دود مبهم نور، دود با یک پرتو نور بین منبع نور و فتوسل تداخل می کند. فتوسل میزان نور دریافتی را اندازه گیری می کند.

تغییر در خروجی فتوسل برای شروع زنگ هشدار استفاده می شود.

این نوع تجهیزات تشخیص حریق را می توان برای محافظت از مناطق بزرگ با منبع نور و فتوسل در فاصله ای از هم استفاده کرد.

دتکتور مونوکسید کربن

آشکارسازهای مونوکسید کربن همچنین به عنوان آشکارسازهای آتش CO شناخته می شوند، آشکارسازهای الکترونیکی هستند که برای نشان دادن وقوع آتش سوزی با سنجش سطح مونوکسید کربن در هوا استفاده می شوند.

مونوکسید کربن گازی سمی است که در اثر احتراق تولید می شود.

در این مثال، این آشکارسازها مشابه آشکارسازهای مونوکسید کربنی نیستند که در خانه برای محافظت از ساکنان در برابر مونوکسید کربن تولید شده در اثر احتراق ناقص در وسایلی مانند آتش گاز یا دیگ‌ها استفاده می‌شوند.

آشکارسازهای آتش مونوکسید کربن از همان سنسورهایی که در خانه استفاده می‌کنند، استفاده می‌کنند، اما حساس‌تر هستند و سریع‌تر پاسخ می‌دهند.

آشکارسازهای مونوکسید کربن یک سلول الکتروشیمیایی دارند که مونوکسید کربن را حس می کند، اما دود یا سایر محصولات احتراق را حس نمی کند.

دتکتور چند سنسوری

آشکارسازهای چند سنسوری ورودی‌های هر دو حسگر نوری و حرارتی را ترکیب می‌کنند و آنها را با استفاده از الگوریتم پیچیده‌ای که در مدار آشکارساز تعبیه شده پردازش می‌کنند.

هنگامی که توسط پانل کنترل بررسی می شود، آشکارساز مقداری را بر اساس پاسخ های ترکیبی از هر دو حسگر نوری و حرارتی برمی گرداند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که به طیف وسیعی از آتش سوزی ها حساس باشند.

نقاط تماس دستی

نقطه تماس دستی یا نقطه تماس شیشه شکستن دستگاهی است که پرسنل را قادر می سازد تا با شکستن عنصر شکننده روی فاسیا، زنگ هشدار را به صدا درآورند. این سپس زنگ هشدار را راه اندازی می کند.

انواع مختلف سیستم های اعلام حریق

سیستم های اعلام حریق را می توان به چهار نوع اصلی تقسیم کرد.

- مرسوم

- آدرس پذیر

- باهوش

- بی سیم

بیایید مدتی را صرف بررسی هر کدام کنیم.

سیستم های اعلام حریق معمولی

در یک سیستم اعلام حریق معمولی، از کابل‌کشی فیزیکی برای اتصال چندین نقطه تماس و آشکارسازها استفاده می‌شود که سیگنال‌ها از آن‌ها به واحد کنترل اصلی متصل می‌شوند.

نقاط تماس و آشکارسازها در "مناطق" مرتب شده اند تا مکان یابی علت هشدار را ساده کنند، این هم برای آتش نشانی و هم برای مدیریت عمومی ساختمان مهم است.

هر منطقه در پانل کنترل هشدار آتش با یک لامپ نشانگر، یک نمایش متن یا در برخی موارد هر دو نشان داده می شود.

منطقی است که هر چه بیشتر بتوانیم یک ساختمان را به مناطق تقسیم کنیم، مکان یابی ماشه هشدار دقیق تر خواهد بود.

کنترل پنل به حداقل دو مدار صداگیر متصل می شود که می تواند حاوی زنگ ها، صداهای الکترونیکی یا سایر دستگاه های اعلام حریق صوتی باشد.

این دستگاه ها هستند که در هنگام فعال شدن زنگ هشدار را به صدا در می آورند.

سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر

اصل تشخیص یک سیستم آدرس پذیر مانند یک سیستم معمولی است با این تفاوت که به هر آشکارساز یک آدرس مجموعه داده می شود (معمولاً با استفاده از یک سوئیچ دیپ سوئیچ) و سپس کنترل پنل می تواند دقیقاً تعیین کند که کدام آشکارساز یا نقطه تماس زنگ را آغاز کرده است. .

مدار تشخیص به صورت یک حلقه سیمی است و حداکثر 99 دستگاه ممکن است به هر حلقه متصل شود.

معمول است که حلقه با ماژول های جداسازی حلقه نصب شود تا حلقه برش داده شود تا اطمینان حاصل شود که یک اتصال کوتاه یا یک خطا تنها باعث از بین رفتن قسمت کوچکی از سیستم می شود. اجازه می دهد بقیه سیستم به طور عادی کار کند.

در دو سیستم قبلی، "سیستم اعلام حریق معمولی" و "سیستم اعلام حریق آدرس پذیر"، آشکارسازها "هوشمند" در نظر گرفته نمی شوند زیرا آنها فقط می توانند سیگنال های خروجی را ارائه دهند که ارزش پدیده های شناسایی شده را نشان می دهد.

تصمیم گیری در مورد وجود آتش سوزی، خطا، پیش هشدار یا موارد دیگر به عهده واحد کنترل است.

سیستم های اعلام حریق هوشمند

با این حال، در نوع بعدی سیستم ما، که یک سیستم اعلام حریق هوشمند است، هر آشکارساز به طور موثر رایانه خود را ترکیب می کند که محیط اطراف خود را ارزیابی می کند و به کنترل پنل اطلاع می دهد که آیا آتش سوزی، خطا وجود دارد یا سر آشکارساز نیاز به تمیز کردن دارد.

سیستم‌های اساساً هوشمند بسیار پیچیده‌تر هستند و امکانات بسیار بیشتری را نسبت به سیستم‌های معمولی یا آدرس‌پذیر در بر می‌گیرند. هدف اصلی آنها کمک به جلوگیری از وقوع هشدارهای اشتباه است.

سیستم های اعلام حریق هوشمند در نسخه های 2، 4 و 8 حلقه ای موجود است که به این معنی است که مکان های بزرگ را می توان از یک پنل واحد نظارت کرد.

سیستم های اعلام حریق بی سیم

آخرین نوع سیستمی که در نظر خواهیم گرفت، سیستم اعلام حریق بی سیم است.

اینها یک جایگزین موثر برای سیستم های اعلام حریق سیمی سنتی برای همه کاربردها هستند. آنها از ارتباطات رادیویی ایمن و بدون مجوز برای اتصال حسگرها و دستگاه ها با کنترلرها استفاده می کنند.

این یک مفهوم ساده است که مزایای منحصر به فرد بسیاری را ارائه می دهد و یک سیستم کاملاً هوشمند تشخیص آتش بدون نیاز به کابل کشی است.

در این مقاله متوجه شدیم که سیستم های اعلام حریق در بسیاری از ساختمان هایی که هر روز با آن ها مواجه می شویم نصب می شوند و از آنها برای هشدار دادن به افراد داخل ساختمان در مورد وضعیت آتش سوزی اضطراری استفاده می شود.

ما انواع اصلی آشکارسازها را مورد بحث قرار دادیم:

- آشکارسازهای حرارتی

- آشکارسازهای دود

- آشکارسازهای مونوکسید کربن

- آشکارسازهای چند سنسوری

- نقاط تماس دستی

و در نهایت، انواع مختلف سیستم های اعلام حریق را بررسی کردیم:

- مرسوم

- آدرس پذیر

- باهوش

- بی سیم

امیدواریم از این معرفی کوتاه سیستم های اعلام حریق لذت برده باشید.

اینجا در RealPars تیم کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما و پاسخگویی به نظرات شما هستند. مایلیم پیشنهادات شما را برای موضوعاتی که می خواهید تیم ما پوشش دهد بشنویم.