سیستم های اعلام حریق سال ها ست که در دنیا وجود دارند و از نظر کارایی و تکنولوژی خود را اثبات کرده اند. سیستم اعلام حریق متعارف به دلیل نوع ساختار و سیم کشی که دارد بیشتر در محیط های کوچک و کم رفت و آمد و با جمعیت پایین و یا در محیط هایی با کاربری غیر از بیمارستان ها، فروشگاه های زنجیره ای بزرگ و هتل های بزرگ استفاده می شود. به طور کلی می توان این سیستم را مناسب با سیستم ایمنی فشار ضعیف دانست. همچنین اگر بودجه اختصاص یافته جهت تهیه سیستم اعلام حریق محدود باشد از این سیستم استفاده می شود.

نحوه عملکرد سیستم اعلام حریق متعارف

در سیستم اعلام حریق متعارف جریان عبوری از مدار بسیار حائز اهمیت است. در حالت عادی از دتکتورها جریان کمی عبور می کند اما با وقوع حریق، جریان عبوری از مدار افزایش می یابد و اعلام حریق رخ می دهد.
در سیستم اعلام حریق متعارف ممکن است 4 حالت رخ دهد: حالت اول حالت عادی ست که جریان عبوری از مدار کم و به میزان نرمال است. در این حالت چراغ سبز روشن است. حالت دوم که ممکن است یکی از سیم ها دچار آسیب و یا پارگی شده باشد در این صورت چراغ زرد که به معنی اشکال در سیستم است فعال می شود. حالت سوم هنگام وقوع حریق رخ می دهد که چراغ به رنگ قرمز در می آید. در نهایت حالت چهارم و یا آخر زمانی رخ می دهد که سیستم دچار اتصال کوتاه می شود. اتصال کوتاه زمانی رخ می دهد که دو سیم با هم برخورد کرده اند و دچار اتصالی شده اند که در این حالت نیز چراغ زرد روشن می شود.

اندازه سیستم های اعلام حریق

سیستم های اعلام حریق بر حسب زون در اندازه های متفاوت موجود هستند که بنا به بزرگی ساختمان و مجموعه، آن را انتخاب می کنیم. سیستم های اعلام حریق از 1 زون تا 16 زون بیشترین کاربرد را دارند..

اجزاء سیستم اعلام حریق متعارف

سیستم اعلام حریق متعارف مانند سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و بی سیم شامل اجزای گوناگونی می باشد.
کنترل پنل اعلام حریق
انواع دتکتورهای دودی، شعله ای، حرارتی و گازی
آژیر
فلاشر
شستی
همچنین یکی از اجزایی که بهتر است در سیستم اعلام حریق متعارف استفاده شود، پنل تکرار کننده است. تعداد اجزای سیستم اعلام حریق متعارف بسته به اندازه محیط و تعداد زون ها افزایش می یابد.

مزایای سیستم اعلام حریق متعارف

سیستم اعلام حریق متعارف به ما کمک می کند تا وقوع حریق در محیط را متوجه شویم که این امر به آسیب کمتر به جان و مال افراد کمک می کند. علاوه بر این لازم به ذکر است که قیمت سیستم اعلام حریق متعارف پایین است و در پروژه های کوچک کاربرد بسیار خوبی دارد و به صرفه است.

طراحی سیستم اعلام حریق متعارف

جهت طراحی سیستم اعلام حریق متعارف مهم ترین موضوع، زون بندی محیط یا ساختمان است. در زیر به مهم ترین نکات جهت زون بندی اشاره می کنیم:
• در ساختمان های 1 طبقه (خانه های ویلایی) باید هر خانه را به طور جداگانه یک زون در نظر گرفت.
• در ساختمان های چند طبقه باید هر طبقه را به یک زون اختصاص داد.
• پلکان اضطراری خود یک زون محسوب می شوند.
• موتورخانه یک زون محسوب می شود.
• اتاقک آسانسور یک زون می باشد.
• مساحت زون نباید بیشتر از 2000 متر مربع باشد.
• طول زون نباید بیشتر از 3000 متر باشد.
• بهتر است تعداد اجزا یک زون بین 20 تا 24 عدد باشد.
شایان ذکر است که هر زون می تواند شامل شستی و یا دتکتور و یا هر دو آن ها باشد. همچنین هر زون از منطقه خاص خود محافظت می کند.
نحوه زون بندی در سیستم اعلام حریق متعارف
برای مناطق مختلف 4 زون وجود دارد و هر زون خروجی خاص خود را دارد. که زون یک و سه فقط شامل شستی و زون دو و چهار فقط شامل دتکتور هستند.

سیم کشی و نقشه سیستم اعلام حریق متعارف

در سیستم اعلام حریق متعارف نوع سیمی که در مدار استفاده می شود بسیار مهم است زیرا اگر سیم دچار مشکل شود سیستم به خوبی کار نمی کند. در سیستم اعلام حریق از دو نوع سیم استفاده می شود. یک دسته از سیم ها قبل از آشکار شدن حریق و دسته دیگر بعد از آشکار شدن حریق فعال می شوند. در دتکتور و شستی ها که قبل از آشکار شدن حریق استفاده می شوند باید از سیم 1.5 میلیمتر پی وی سی (پرتودور) و در مکان هایی که احتمال آسیب مکانیکی به سیم وجود دارد از غلاف مکانیکی نیز استفاده شود. در منبع تغذیه و آژیر که بعد از آشکار شدن حریق استفاده می شوند می توان از کابلی که برای دسته اول استفاده می شود، استفاده کرد ولی باید دارای حفاظ مکانیکی فولادی باشند.
نحوه سیم کشی سیستم های اعلام حریق متعارف به صورت انشعابی و ستاره ای ست به این صورت که پنل مرکزی در وسط قرار می گیرد و با استفاده از دو سیم اتصالات انجام می شود. یک سیم مخصوص دتکتورها و شستی ست و سیم دیگر مخصوص آژیرهای اعلام حریق می باشد. در واقع همه ی این تجهیزات روی یک سیم نصب نمی شوند.

نحوه سیم کشی در سیستم اعلام حریق متعارف

یک سیم مربوط به تجهیزاتی ست که خبر حریق را به کنترل پنل می دهند (دتکتور و شستی) و سیم دیگر مربوط به اتصال تجهیزاتی است که وقوع حریق را اعلام می کنند (آژیرها). لازم به ذکر است به تعداد زون ها سیم ورودی به کنترل پنل وجود دارد.
تفاوت سیستم اعلام حریق متعارف با سیستم اعلام حریق آدرس پذیر
عمده ترین تفاوت سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در نحوه سیم کشی و میزان دقت در انتخاب محل وقوع حریق است. در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر هر جز دارای یک کد است که در صورتی که حریق رخ دهد به طور دقیق مشخص می شود که کجا دچار حریق شده است. همچنین سیم کشی در سیستم اعلام حریق متعارف به وسیله دو سیم و در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر توسط 1 سیم انجام می شود.

نقاط ضعف سیستم اعلام حریق متعارف

اصلی ترین و مهم ترین عیب سیستم اعلام حریق متعارف این است که محل آتش سوزی را به طور دقیق شناسایی نمی کند و فقط طبق سیم کشی ها و زون بندی هایی که از قبل صورت گرفته است زون دچار حادثه را مشخص می کند. این عیب را می توان در محیط های کوچک نادیده گرفت اما در محیط های بزرگ قابل چشم پوشی نیست و تشخیص دقیق محل حادثه بسیار حائز اهمیت است. عیب دیگر سیستم اعلام حریق متعارف هزینه بالای سیم کشی و نصب آن است.

قیمت سیستم اعلام حریق متعارف

همانطور که گفتیم سیستم های اعلام حریق متعارف در اندازه های متفاوت با تعداد زون گوناگون در بازار وجود دارند. همچنین در هر زون اینکه چه تعداد و چه نوع المانی روی آن قرار گیرد بستگی به طراحی سیستم اعلام حریق دارد که همگی این عوامل بر قیمت سیستم اعلام حریق متعارف تاثیر گذار است.

لیست قیمت و خرید سیستم اعلام حریق متعارف

 جهت دریافت مشاوره فنی رایگان، طراحی و بهترین قیمت سیستم های اعلام حریق صنعتی متعارف، اعلام حریق آدرس پذیر با فروشگاه آموت نماینده گلوبال فایر پرتغال با گارانتی مادام العمر تماس بگیرید.