راهنمای نصب دتکتور

نصب دتکتور

در سالهای اخیر و با توجه به افزایش نرخ آتش سوزی و حوادث، شرکت های تولید کننده تجهیزات و سیستم اعلام حریق به کمک انسان ها آمده و با تولید این سیستم ها، به جلوگیری از حوادث کمک کرده‌اند.

سیستم های اعلام و اطفاء حریق دارای تجهیزات خاصی بوده که هر کدام از آنها وظیفه‌ای را بر عهده دارند. یکی از مهم ترین تجهیزات سیستم اعلام حریق دتکتور می‌باشد.

دتکتور یا آشکارساز انواع مختلفی داشته و در تمامی مکان ها بسته به نوع خود کاربرد دارند. از انواع دتکتور می‌توان به دتکتور دودی، دتکتور گازی، حرارتی، دتکتور شعله‌ ای، ترکیبی و… اشاره کرد.

در فرایند نصب دتکتور، بهتر است از یک فرد ماهر و با تجربه کمک بگیرید اما اگر نصب دتکتور کاری است که خودتان می‌خواهید انجام دهید، نگران نباشید چرا که ما در این مقاله صفر تا صد نکات نصب دتکتور را به شما می آموزیم.

مراحل نصب دتکتور

در نصب دتکتور باید به نکات ایمنی توجه کرد. یکی از این نکات فاصله استاندارد از تجهیزات و وسایل گازسوز می‌باشد. فاصله استاندارد از تجهیزات و وسایل گازسوز به صورت افقی حدوداً بین 1 تا ۳ متر و به صورت عمودی بین ۲ تا ۳ متر می باشد. دتکتور اعلام حریق بهتر است با فاصله از دیوارها ( حدوداً 30 سانتی متر ) و یا بر روی سقف نصب شود. در صورتی که دتکتور اعلام حریق بر روی دیوار نصب شد فاصله آن تا سقف نباید از 15 سانتی متر تجاوز کند.

کابل سیگنال روکار یا داخل لوله باید قدرت تحمل ۳۰ دقیقه حریق را داشته باشد، نصب و استقرار تجهیزات سیستم اعلام حریق طبق استاندارد BS 5839 و کابل کشی طبق استاندارد BS 6207 انجام می گیرد، پس از انجام سیم کشی اقدام به نصب دتکتورها، شستی اعلام حریق و آژیر اعلام حریق می‌نماییم.

برای شروع نصب تجهیزات اعلام حریق ابتدا باید پایه دتکتور ها را توسط پیچ و رولپلاک به سقف محکم کرده و سپس سیم بندی آن را مطابق نقشه ارائه شده توسط سازنده محصول به پایه دتکتور متصل می‌کنیم. در مرحله آخر هد دتکتور از نوع دودی یا حرارتی را مطابق نقشه روی پایه می بندیم.

دتکتورها در نصب اعلام حریق دارای پلاریته مثبت و منفی بوده و در هر مدار یا زون می‌توان از دتکتور دودی، حرارتی و شاسی در هر قسمت مدار ( اول، وسط و آخر مدار ) استفاده کرد.

سیم کشی دتکتورهای اعلام حریق به صورت موازی انجام شده و دتکتورها باید پشت سر هم قرار گرفته و هیچ انشعابی نباید در مدار وجود داشته باشد. عنصر انتهای خط EOL را روی پایه آخرین قطعه که می تواند شاسی یا دتکتور باشد نصب می‌کنیم.

مجموع تعداد دتکتورهای دودی و حرارتی در هر زون حداکثر ۳۲ عدد بوده ( طبق استاندارد BS ) ولی برای تعیین تعداد دتکتورها در هر زون باید به دفترچه راهنمای ارائه شده توسط شرکت سازنده دتکتور مراجعه کنید چرا که استاندارد هر کمپانی ممکن است با استاندارد دیگری متفاوت باشد. اما برخلاف دتکتور، تعداد شاسی در هر زون هیچ محدودیتی ندارد.

برخلاف قابلیت و قیمت متفاوت، سیم کشی شستی های سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و اعلام حریق متعارف مشابه هم بوده و در هر دو سیستم دو سیم وارد شستی و دو سیم دیگر از آن خارج می شود. باید اطمینان حاصل کنید که به هر شستی مقاومت ۴۷۰ اهم متصل باشد چرا که در غیر این صورت به جای حالت اعلام حریق، نشانگر اشکال مدار اتصال کوتاه روشن خواهد شد.

آژیر ها در نصب اعلام حریق دارای پلاریته مثبت و منفی و مداری موازی بوده و در آخرین آژیر عنصر انتهای خط نصب می گردد و هرگز نباید در مدارات آن انشعاب گرفته شود. سپس توسط اهم متر مدار آژیرها را توسط اهم مترتست می‌کنیم. به طوری که دقیقاً مقدار مقاومت انتهای خط را روی دو سر سیم در ابتدای مسیر آژیرها داشته باشیم.

هنگامی که فرایند نصب دتکتور در ساختمان به اتمام رسید و گرد و غبار از بین رفت، کنترل پنل مرکزی را طبق نقشه نصب می‌کنیم. پنل اعلام حریق باید در محلی نصب شود که کاملا قابل رویت باشد و باید از نصب آن در مکان های غیر قابل دسترس و یا بدون وجود نیروی انسانی خودداری کرد؛ به همین دلیل پنل های اعلام حریق معمولاٌ در ورودی های اصلی قرار می‌گیرند چرا که مورد توجه همگان بوده و آتش نشان ها از این در ها وارد می‌شوند. سپس درپوش دتکتورها را بر می‌داریم.

کنترل پنل همچنین باید با یک دتکتور بالای سرش و یک آژیر نصب گردد.

پس از اطمینان از سالم بودن و صحت مدار دتکتورها و آژیرها، سیم آنها را با توجه به پلاریته مثبت و منفی در محل مربوطه در کنترل پنل اعلام حریق نصب می‌کنیم. هنگامی که از سالم بودن کلیه اتصالات محکم و عایق روی سیم ها مطمئن شویم، باید باتری ها را در داخل دستگاه جایگزین و سیم آن را وصل کرده و سپس برق دستگاه را نیز متصل کنیم. سیم ارت (اتصال زمین) را به بدنه فلزی پانل وصل کنید و حالا دستگاه شما آماده تست می‌باشد و می‌توانید دستگاه را به طور کامل و عملی تست نمایید.

بررسی وضعیت باتری ها در نصب دتکتور اعلام حریق

باتری های نامرغوب علی رغم شارژ شدن، باعث اعلام اشکال می گردند. لازم است در موقع لزوم و در زمان های معینی از سیستم بازدید شده و اشکالات احتمالی آن رفع گردد. اگر باطری ها متصل نبوده و یا خالی باشند، نشانگر اشکال تغذیه ( POWER SUPPLY FAULT ) روشن می شود. سیستم اعلام حریق به صورت ۲۴ ساعت در حال کار می باشد و امکان خاموش کردن آن وجود ندارد. همچنین می توانیم مرکز کنترل را قبل از متصل کردن به سیم کشی ساختمان تست کنیم.

ابتدا تمام مقاومت های انتهای خط زون ها و آژیرها را در جای خود در ترمینال قرار دهید، دو باطری ۱۲ ولت را داخل پنل اعلام حریق قرار داده و آنها را به وسیله سیم رابط به صورت سری متصل کنید؛ باتری ها را به وسیله سیم های سیاه ( منفی ) و قرمز ( مثبت ) مربوطه متصل به برد اصلی، به دستگاه متصل کنید. در این مرحله نشانگر اشکال تغذیه (Power Supply Fault) روشن شده و بازر به صدا در خواهد آمد. ورودی ۲۲۰ ولت را به برق وصل کنید؛ در این حالت چراغ Mains On روشن شده و در صورتی که باتری ها خالی نباشد، چراغ نشانگر اشکال تغذیه خاموش شده و بازر قطع می شود. اگر باتری ها کاملا خالی و یا نامرغوب باشند چراغ اشکال تغذیه کماکان روشن می‌ماند اما بهتر است که با باتری جدید شارژ شده تست دوباره انجام شود.

نکته

کلیدهای کنترل پنل اعلام حریق در حالت نرم فعال نبوده و توسط افراد قابل استفاده نمی‌باشد و توسط سوئیچ و یا یک کد که در دسترس نگهبان یا مسئول آتش نشانی می‌باشد فعال می‌شوند. هر زون اعلام حریق دارای دو چراغ زرد ( این چراغ در مواقع خرابی Fault روشن می شود ) و قرمز یا Fire ( در زمان وقوع حریق روشن می شود ) می‌باشد.

آزمایش کردن مدار آژیر پنل

ترمینال های خروجی آژیر را اتصال کوتاه کنید و آنها را در همین وضعیت نگه دارید، چراغ Sounder Fault روشن خواهد شد و بازر به صدا در خواهد آمد. دکمهSilence Fault را فشار دهید تا بازر خاموش شود. ( چراغ Sounder Fault روشن خواهد ماند ). سپس اتصال کوتاه را بردارید تا دستگاه به حالت نرمال برگردد.

این آزمایش را با باز کردن مدار آژیر از ترمینال ها تکرار کنید.

برای آزمایش مدار دتکتورها باید سه وضعیت مدار باز، مدار اتصال کوتاه و وضعیت حریق تست شود. برای دو حالت اول مدار را باز و یا اتصال کوتاه کرده و در نتیجه چراغ Fault مربوط به همان زون روشن می شود. برای آزمایش وضعیت حریق توسط یک مقاومت۴۷۰ اهم دو ترمینال مربوط به زون را متصل کنید.

اتصال به وجود آمده باعث ازدیاد جریان کنترل شده و در نتیجه پنل در وضعیت حریق رفته و چراغ قرمز رنگ همان زون روشن می شود.

نصب دتکتور در اتاق‌های کوچک

برای نصب دتکتور در اتاق‌های 84 متر مربع نیز از قوانین فاصله‌ گذاری سقف‌های مسطح استفاده می‌شود و بهترین جایگاه نصب دتکتورها درست در زیر سقف و تیرها می‌باشد.

نصب دتکتور در پارتیشن ها

هر شیئی که در عمق 10 درصدی فاصله کف تا سقف باشد مانع جریان دود و یا گاز می‌باشد. این یک اصل کلی بوده و این مانع می‌تواند دیوار، پارتیشن و یا هر وسیله بزرگی باشد که مسیر هوا را اشغال می‌کند. با توجه به این اصل، در صورت وجود پارتیشن و یا…، گاز و دود های داغ بر سر راه رسیدن به دتکتور به مانع برخورد کرده و دچار مشکل می‌شوند.

تاثیر لایه بندی هوا در نصب دتکتور

لایه بندی هوا نیز مثل مورد قبل، یکی از مواردی است که سد راه رسیدن دود به دتکتور شده و عملکرد آن را دچار کندی و اختلال می‌کند. سه حالت کلی برای تقویت لایه‌ های هوا وجود دارد.

اولین حالت وجود عایق بندی ضعیف در زیر سقف می‌باشد. نور خورشید باعث تشکیل شدن یک لایه هوای گرم زیر سقف شده و بدین ترتیب هوای سردتر، هوای گرم را زیر سقف لایه بندی می‌کند.

حالت دوم برعکس حالت اول می‌باشد. بدین صورت که اگر هوای سردی که زیر سقف وجود دارد با هوای بیرون ترکیب شده و سردتر شود، هوای گرم نیز به محض برخورد با آنها سرد و ترکیب شده و لایه‌ای قوی می‌سازد. یعنی یک لایه قوی هوای سرد ممکن است با پیوستن یک لایه گرم به هوای سرد به وجود بی‌آید.

حالت سوم مربوط به وجود سیستم تهویه می‌باشد. سیستم های تهویه وظیفه ساختن هوای مصنوعی را دارند. آنها در فصول گرم هوای سرد مصنوعی و در فصول سرد هوای گرم مصنوعی می‌سازند. همین لایه ها در عملکرد دتکتور اختلال ایجاد می‌کنند.

نصب دتکتور دودی

دتکتور دودی (Smoke Detector ) یا آشکارساز دود یکی از متداول ترین دتکتورها بوده و به دود حساس است. به عبارتی هر گونه دود غیر عادی و ناشی از آتش سوزی این دتکتورها تحریک می‌کند. یکی از بیشترین عوامل مرگ و میر و به ویژه در ایران آتش سوزی می‌باشد. دتکتور دودی یکی از ابزاری است که به جلوگیری از این مرگ و میرها کمک شایانی کرده و حافظ جان و مال افراد است. آشکارساز دود، به سرعت دود را شناسایی کرده و اجزاء مختلف سیستم اعلام حریق را از وجود حریق خبردار می‌کند. همین کار باعث جلوگیری از خطرات احتمالی و در نتیجه محافظت از جان و مال افراد می‌باشد.

دتکتورهای دود از تجهیزات سیستم اعلام حریق بوده و سالانه توسط افراد زیادی خریداری شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند. از این دتکتورها در شرکت ها، منازل، مراکز تفریحی ورزشی، موزه ها، هتل ها و…

دتکتور دودی در دو شاخه اصلی دتکتور دودی متعارف و دتکتور دودی آدرس پذیر قرار می‌گیرد.

محل نصب دتکتور دودی

دتکتور دودی در مکان هایی با آلودگی متوسط یا حداقل آلودگی نصب شده و در مکان هایی که به طور طبیعی دارای دود و آلودگی هستند مثل آشپزخانه و پارکینگ و… مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

همچنین دتکتور دودی برای مکان هایی که دارای رطوبت بالا هستند ( مجاورت استخر )، حشرات زیادی دارند ( گلخانه ها )، گرد و غبار دارند ( کارگاه های نجاری )، محیط های خارج از ساختمان (باغ، رستوران و… )، پر دود هستند ( مناطق صنعتی )، در مجاورت دریچه تهویه هوا، کولر،هیتر و یا هواکش هستند، مناطقی که دارای دمای بسیار بالا و یا بسیار پایین هستند، در مسیر عبور و مرور شدید هوا، مکان‌های حاوی ذرات حاصل از احتراق و در محیط های صنعتی مناسب نمی‌باشند.

فاصله گذاری دتکتور دودی

ایده‌آل‌ ترین نوع تعیین فاصله‌ گذاری بین دتکتورها، فاصله‌ی مرکز به مرکز آن‌ها است. البته باید بدانید که این نوع فاصله‌ گذاری، برای اتاق‌هایی با سقف صاف و بدون هیچ مانع فیزیکی مناسب است که با توجه به ساختمان‌های مدرن امروزی، کمتر با چنین شرایطی مواجه هستیم.

به همین دلیل می‌توان از یک نرم افزار محاسبه گر تعیین زون ( این نرم افزار توسط سازنده‌ی تجهیزات ارائه می‌شود ) و یا محاسبه دقیق بر اساس استاندارد های توصیه شده مثل فاصله نامی 9.1 و شعاع تحت پوشش دتکتور استفاده کرد.

روش فاصله گذاری استاندارد دتکتور دودی

تعیین فاصله نصب دتکتورهای دودی معیار ثابتی توسط استاندارد NFPA 72 ندارد و تعریف این فاصله بیشتر به تولید کننده‌ی تجهیزات سپرده شده است و موظف می‌باشد توضیحات لازم را به مشتری خود ارائه دهد. اما با این حال، استاندارد NFPA 72 برای دوری از بی‌ نظمی احتمالی فاصله دتکتورهای دودی را با مقدار نامی 30 فوت یعنی 9.1 متر و با حرف S نمایش می‌دهد. برای اطمینان بیشتر و طبق استاندار، شعاع پوششی هر دتکتور نیز برای محاسبه‌ی فاصله میان آن‌ها لحاظ می‌شود.

فاصله بین هر دو دتکتور طبق استاندارد، 9.1 متر است. برای محاسبه‌ی شعاع تحت پوشش هر دتکتور دود نقطه‌ای، فاصله‌ی نامی 9.1 در عدد 0.7 ضرب می‌شود. با انجام این ضرب، شعاع تحت پوشش دتکتور دود نقطه‌ای، 6.4 متر می‌شود. یکی از کاربردهای تعیین شعاع تحت پوشش، امکان گسترش فاصله‌ی خطی بین دتکتورها، جهت استفاده بهینه در فضاهای تنگ مثل راهروها می‌باشد. یکی از اشتباهای رایج در نصب دتکتورهای دود، محاسبه‌ی طول فاصله بیش از میزان استاندار 9.1 است. جهت رفع این مشکل باید فاصله‌ی آن‌ها از هم کمتر شود (حتی اگر باعث هم‌ پوشانی دتکتورها شود‌). به عنوان مثال، اگر به جای میزان 9.1، اندازه‌ی 12.8 برای فاصله‌ی دتکتورها یا حسگرها تعریف ‌شود، فضای خالی در بین آن‌ها ایجاد شده که باعث ایجاد نا‌امنی یا نقص در نصب سیستم اعلام حریق می‌شود.

راه حل مناسب جهت فاصله گذاری دتکتورها

نصاب های حرفه‌ای عموماً برای جلوگیری از نقص و ایجاد فضای ناامن بدون کنترل، فضای تحت پوشش هر دتکتور را به جای دایره با شعاع 9.1 از مربعی با ضلع 9.1 در نظر می‌گیرند. چون میزان فاصله‌ی بیش از مقدار 9.1 منطقه‌ای نا امن ایجاد می‌کند، متخصصان ترجیح می‌دهند که شعاع تحت پوشش هر دتکتور با فاصله‌ی نزدیک‌تر، دچار هم‌پوشانی شود تا سیستم اعلام حریق آن‌ها فعالیتی ناموفق داشته باشد.

نکات فاصله گذاری در نصب دتکتور دودی

رعایت فاصله‌ی استاندارد 9.1 دتکتور، در صورت مجاورت با دیوارها یا پارتیشن‌های بلند باید با فاصله‌ی 4.55 متر (نصف فاصله‌ی استاندار 9.1) تا دیوار نصب شوند، نصب دتکتورها روی سقف باید دقیقا برابر فاصله‌ی استاندار یا کمتر از 0.7 آن، باشد.

نکته حائز اهمیت رعایت فاصله بین دتکتورها، توجه به راهنمای فاصله گذاری دتکتورها می‌باشد که به همراه محصول ارائه می‌شود. اگر عدد نوشته شده در این راهنما مطابق استاندارد NFPA 72 ( 9.1) نبود، شما موظف هستید طبق راهنما نصب را انجام داده و فاصله معین شده را رعایت کنید چرا که برای ارائه این عدد تجربه و آزمایش شده و این عدد دارای اهمیت بالایی می‌باشد.

مشکلات نصب دتکتور

نصب دتکتور در سقف های مختلف مثل مدل‌دار، سقف‌های کاذب غیر عایق، سقف‌های نوک تیز و شیب‌ دار که با تیر Beam و تیرچه Joists قطع شده‌اند یا وجود پارتیشن‌ها و قفسه‌هایی است که باعث لایه بندی هوا شده و مانع رد شدن و رسیدن به موقع دود به دتکتورها می‌شوند و یا سیستم های تهویه موضعی کارکرد دتکتور را دچار اختلال می‌کنند.

نصب دتکتور دودی در سقف صاف

ساده‌ترین و بهترین سقفی که یک دتکتور می‌توان در آن نصب شود سقف مسطح و صاف است. سقف صاف، سقفی است که ارتفاع تیر و تیرچه از کف تا روکش سقف بیش از 10 سانتی‌متر باشد.

این بدین معنی می‌باشد که اگر دتکتوری در زیر سقف نصب شود، لایه‌ی گاز ایجاد شده به راحتی و بدون هیچ مانعی انتشار پیدا کرده و بشود که سریع آن‌ها را تشخیص داد. البته باید ذکر کنیم که در تعریف سقف‌های مسطح برای نصب و فاصله‌گذاری دتکتورهای دود نقطه‌ای، معمولا تیرچه‌ها معادل تیرها تلقی می‌شوند.

همانطور که ذکر کردیم، هنگامی که ارتفاع تیر و تیرچه از کف تا روکش سقف بیشتر از ده سانتی‌متر باشد، سقف صاف نامیده می‌شود. اما گاهی پیش می‌آید که عمق و فاصله‌های کمتر و یا بیشتر از این میزان استاندارد را نیز جزو مجموعه سقف‌های مسطح قرار دهند. در این شرایط باید به نکات زیر توجه کنید.

سقف مسطح با تیرهایی در کمتر از عمق 10 درصد

اگر تیرها در عمق کمتر از 10 درصد ارتفاع کف از سقف قرار داشته باشند یا به عبارتی فاصله تیرها تا روکش سقف کم باشد، باز هم با یک سقف مسطح روبه‌رو هستیم. بنابراین بهتر است دتکتورهای دود نقطه‌ای را درست در زیر سقف یا در کنار تیرها نصب کنید. به طور کلی این نسبت عمق تیرها و تیرچه‌ها تاثیر زیادی بر روی انتشار گاز ندارد و مانعی برای تشخیص درست دتکتورها نیست. فقط باید دقت داشت که طبق استاندارد، فاصله‌ی حداکثری دتکتور تا محل وقوع حریق 0.7 برابر فاصله‌ی نامی - استاندار 9.1 متر باشد.

سقف مسطح با تیرهایی در برابری یا بیشتر از عمق 10 درصد

هنگامی که ارتفاع تیرهای زیر سقف عمقی برابر و یا بیشتر از 10 درصد ارتفاع سقف داشته باشند، یک فضای اختصاصی به وجود می‌آید که همین فضا نیز نیاز به مراقبت و کنترل دارد؛ که این نیاز به مراقبت و کنترل خود باعث به وجود آمدن یک سری قوانین می‌شود.

فاصله‌ی بین تیرها برابر یا بزرگتر از 40 درصد میزان ارتفاع سقف باشد.

اگر فاصله‌ی بین تیرها برابر یا بزرگتر از چهل درصد میزان ارتفاع سقف باشد، نصب کردن دتکتور دود دقیقاً زیر سقف و بر دهانه هر یک از تیرها، بهترین گزینه می‌باشد. چرا که در صورت نصب دتکتور به این شکل، حریق به راحتی شناسایی شده و در کارکرد دتکتور دچار اختلال نمی‌شود.

عمق تیرها بیش از ده درصد و فاصله بین تیرها کمتر از 40 درصد باشد.

هنگامی که عمق تیرها بیش از ده درصد و فاصله بین تیرها نیز کمتر از چهل درصد ارتفاع سقف باشد، ما با فضای بزرگ و قفسه‌ بندی شده‌ای روبه‌ رو هستیم و باید در نصب دتکتورها بسیار دقت شود.

در هنگام مواجهه با این سقف، محل نصب مناسب دتکتورها درست در زیر سقف یا زیر تیرها است. بنابراین باید دتکتورها را همانند سقف‌های صاف به موازات تیرها و همینطور عمود بر تیرها به اندازه‌ی نصف فاصله در سقف‌های صاف قرار دهید. اگر آتش‌سوزی در زیر این سقف صورت بگیرد، به دلیل فاصله نزدیک بهم تیرها، جریان گاز در زیر سقف کمی با مانع مواجه می‌شود، بنابراین بجای اینکه گازها به صورت عمودی در زیر سقف جریان پیدا کنند، به صورت موازی هدایت می‌شوند.

تیرها با فاصله‌ی میانی بیش از چهل درصد و عمق بیش از 10 درصد باشد.

هنگامی که تیرها با فاصله‌ی میانی بیشتر از چهل درصد و عمق بیشتر از 10 درصد از ارتفاع کف قرار دارند، هر دتکتور باید در هر فضای خالی بین تیرها نصب شود. اگر در هر فضای خالی بین تیرها یک دتکتور نصب شود، زمان هشدار حریق با تأخیر رو به‌ رو می‌شود. بر اساس یک اصل پذیرفته شده، ستون دود ناشی از حریق در محدوده‌ی 22 درجه‌ای در حال نوسان است.

قطر ستون حریق حدودا 22 درجه است بنابراین وقتی آتش‌سوزی در زیر این سقف اتفاق می‌افتد، به دلیل اینکه فاصله‌ی تیرها بیشتر از 40 درصد ارتفاع کف تا سقف است، امکان دارد که کل ستون دود فقط فضای مابین دو ستون‌ را اشغال کند و انتشار جریان دود به صورت عمودی با تأخیر رو به‌ رو شود و دتکتور تازه زمانی که کل فضا از دود پر شده شروع به اعلام هشدار می‌کند و در این زمان دیگر حریق قابل کنترل نمی‌باشد.

سقف مسطح از نوع وافل نصب دتکتور دود در سقف‌های وافل که سقف‌هایی درست شده از تیرهای متقاطع هستند، نیازمند رعایت موارد زیر است. اگر مثل سقف‌های مسطح، فاصله تیرها کمتر از 10 درصد باشد، دتکتورهای نقطه‌ای باید در زیر سقف و یا در پایین تیرها نصب شوند.

نکته بعدی این است که اگر ارتفاع تیرها برابر یا بیش از ده درصد ارتفاع کف تا سقف باشد، دتکتورها باید همانطور که در سقف صاف و مسطح توضیح دادیم، به موازات تیرها و عمود بر تیرها و به اندازه‌ی نصف فاصله در سقف های صاف قرار گیرند.

نصب دتکتور دودی در سقف‌های شیب‌ دار نصب دتکتور در سقف‌های شیب‌دار با تیرهای موازی، نیازمند دقتی بالا بوده و نیازمند توجه به مواردی می‌باشد. دقیقا زیر سقف و بین دهانه تیرها بهترین جایگاه پیشنهادی برای دتکتورهای دود نقطه‌ای است. در آغاز باید ارتفاع سقف را با به دست آوردن میانگین سقف شیب‌ دار به دست آورد که بر اساس آن دتکتورها در فاصله‌ی مناسب و به صورت افقی در طول سقف شیب دار نصب گردند. بهتر است دتکتورها در بین دهانه تیرها و موازی با آن‌ها نصب شوند چرا که تیرها یکی از موانع انتشار گاز و در نتیجه محل بسیار مهمی برای فاصله گذاری دتکتورها محسوب می‌شوند. عمق تیرها نیز بسیار حائز اهمیت بوده و در صورتی که ارتفاع آن‌ها حدود 10 درصد یا کمتر از ارتفاع کف تا سقف باشد، فاصله‌گذاری دتکتورهای دود نقطه‌ای، در راستای عمود بر تیرها ( همانند سقف مسطح و صاف ) صورت می‌گیرد.

نصب دتکتور دود در سقف شیب‌ دار با تیرهایی با عمق بیش از 10 درصد ارتفاع اگر عمق تیرها بیش از 10 درصد و فاصله‌ی بین تیرها بیش از 40 درصد ارتفاع کف از سقف باشد، باید هر دتکتور در دهانه هر تیر نصب شود چرا که این تنها راه داشتن ایمنی بالا می‌باشد. اما اگر فاصله تیرها کمتر از 40 درصد باشد ( دقت کنید که فاصله گذاری آن‌ها بیش از 50 درصد از عرفی که در سقف‌های مسطح مجاز است نباشد. ) الزامی ندارد که دتکتورها حتماً در هر دهانه تیر نصب شوند.

نصب دتکتور دودی در سقف‌های شیب‌ دار با تیرهای عمودی چیزی که همیشه در نصب دتکتور اهمیت دارد، قرار گرفتن آن در کم‌ ترین فاصله به فضای اصلی است. بنابراین بهتر است که دتکتورهای نقطه‌ای دقیقا در زیر تیرها نصب شوند. بعد از اینکه ارتفاع سقف با اندازه‌ گیری ارتفاع میانگین به دست آورده می‌شود، فاصله‌ گذاری دتکتورها باید به صورت افقی انجام شود.

معمولاً فاصله‌گذاری دتکتورها در بین دهانه‌ی تیرها و موازی با آن‌ها صورت می‌گیرد. اگر ارتفاع تیرها برابر یا کمتر از 10 درصد ارتفاع سقف باشد، فاصله‌گذاری دقیقاً مثل فاصله‌ گذاری سقف مسطح انجام می‌شود، اما در صورتی که فاصله تیرها بیش از 10 درصد از ارتفاع سقف باشد، فاصله‌ی بین دتکتورها نباید بیشتر از 50 درصد فاصله‌ گذاری در سقف‌های مسطح و صاف باشد.

نصب دتکتور‌ دود در سقف‌های شیب‌ دار با تیرهای متقاطع

ابتدا ارتفاع سقف را با اندازه‌ گیری میانگین سقف شیب‌ دار محاسبه کرده و فاصله‌ گذاری دتکتورها را به صورت افقی در طول سقف انجام می‌دهیم و سپس دتکتورها را دقیقاً در زیر تیرها نصب می‌کنیم. اما نکاتی هستند که باید در تیرهای با عمق بیش از 10 درصد رعایت کرد؛ مثلاً این که باید به تعداد تیرهای بین دتکتورها دقت کنید چرا که تیرهایی که بین دتکتورها قرار می‌گیرند نباید بیش از سه عدد باشند.

فاصله‌ی بین دتکتورها نباید از آنچه که به طور معمول و استاندارد در سطوح مسطح استفاده می‌شود، بیشتر شود.

نصب دتکتور‌ دود در سقف‌های شیب‌ دار در صورتی که ارتفاع تیرها بیش از 10 درصد ارتفاع سقف باشد.

تعداد تیرهای بین دتکتورها نباید از دو عدد تجاوز کند، فاصله‌ی بین دتکتورها نباید بیش از پنجاه درصد فاصله‌ گذاری سقف‌های مسطح باشد، بهترین جایگاه دتکتورها، زیر تیرهای عمودی و مرکز دهانه‌ی تیر است و اگر سقف های شیب دار تیرچه دارند، زیر تیرچه ها جای بهتری برای دتکتورها می‌باشد؛ چرا که فاصله بین تیرچه ها کم بوده و همین امر باعث می‌شود تا دود در کمترین زمان ممکن به دتکتور رسیده و اعلام حریق انجام شود.

نصب دتکتور در راهرو های تنگ نصب دتکتور در راهروهای تنگ با تیر و تیرچه‌های عمود بر طول مسیر، باید همانند فاصله‌ گذاری سقف‌های مسطح انجام گیرد. همچنین بهترین جایگاه برای دتکتور، دقیقاً زیر سقف یا تیرها و دیوارها می‌باشد.

تأثیر گذاری سقف‌ های عایق بندی نشده در استقرار اسموک دتکتورها

سقف هایی که عایق بندی نشده‌اند، می‌توانند در روزهای گرم و آفتابی بسیار شکل ساز باشند؛ چرا که با گرم شدن، لایه بندی هوا صورت می‌گیرد. در این هنگام سازنده توصیه هایی را به شما ارائه می‌دهد و شما باید مطمئن شوید کدام موارد از موانع تشخیص حریق نیستند.

تأثیر سقف‌های نوک‌ تیز یا شیب‌ دار در نصب دتکتور دود

در سقف های نوک تیز و شیب دار، لایه بندی از اتفاقات معمول می‌باشد. به همین دلیل بسیاری از کارشناسان معتقدند فاصله گذاری دتکتورها باید در نوک سقف شروع شود. سپس باید اندازه گیری افقی انجام شده و دتکتور ها را در طول سقف های شیب دار نصب کرد.

بازدید بعد از نصب دتکتور

این سیستم نیازمند بازدید می‌باشد. اقدامات بازدید روزانه، ماهانه و سالانه با یکدیگر متفاوت بوده و نیازمند بررسی کردن چیزهای مختلف و متفاوتی می‌باشد.

بازدید روزانه

در این بازدید فقط چک کنید که فقط تنها سبز رنگ MAINS ON روشن بوده و هیچ چراغ دیگر بازر یا آژیری روشن نباشد. هر گونه اشکال باید به سرویسکار مربوطه گزارش داده شده و در فرم ثبت وقایع ثبت شود.

بازدید هفتگی

دکمه های پنل را توسط سوئیچ یا کد فعال کنید و با فشار دادن دکمه RESET / RESOUND / TEST ZONE LAMPS کنترل کنید که چراغ زون ها روشن شده و بازر بدون مشکل کار می‌کند. سپس شستی اعلام حریق یا دتکتوری را فعال کنید تا اعلام حریق آزمایش شود و عملکرد آژیرها را کنترل کنید. ( این آزمایش به دو نفر نیاز دارد. )؛ کلیه شستی ها و دتکتورها را کنترل کنید تا مطمئن شوید همگی آنها در دسترس می باشند. هر هفته یک زون مختلف و همچنین شستی و یا دتکتور متفاوتی را امتحان کنید. بدین ترتیب به صورت دوره‌ای کلیه شستی‌ها و دتکتورها را امتحان کرده‌ و پس از مدت کوتاهی از سلامت تمام سیستم اعلام حریق خود مطمئن هستید.

بازدید فصلی باطری و اتصالات آن را بررسی کنید و سپس مانند بازدید هفتگی، در هر زون یک دتکتور و یا شستی را فعال کنید تا اعلام حریق را آزمایش کنید. برق ۲۲۰ ولت را قطع کرده و قابلیت باتری برای تغذیه آژیرها را کنترل کنید.

بازدید سالانه همانند بازدید هفتگی و فصلی عمل کرده ولی تمامی دتکتورها، شستی های اعلام حریق، آژیرها و تجهیزات کمکی را برای عملکرد صحیح کنترل کرده و مورد بررسی قرار دهید.

هر دو یا سه سال یک بار برای حصول اطمینان از عملکرد صحیح و عدم وجود آژیر مزاحم، ابتدا دتکتورهای دود را تمیز کنید ( با لوازم مخصوص ) چرا که دتکتورهای دود حساس بوده و در صورت وجود گرد و غبار و کثیفی ممکن است هشدار اشتباه بدهند. در صورت نیاز با سرویسکار مربوطه تماس بگیرید.

تعداد دتکتور تعداد دتکتور های مورد نیاز بستگی به مکان مورد نظر دارد. برخی مکان ها نیازمند دو دتکتور دودی و برخی دیگر نیازمند تعداد بالاتری می‌باشند. مثلاً در یک ساختمان اداری یا تجاری که سیستم اعلام حریق در راه پله ها یا راه رو ها نصب می‌شود، در صورت وجود قفسه بر روی دیوارها باید در دو طرف قفسه ها از دو عدد دتکتور دودی استفاده کرد. استفاده از دتکتور دودی و حرارتی با توجه به نیاز محیط، بودجه، هدف و تشخیص کارشناس صورت میگیرد.

قیمت دتکتور اعلام حریق

دتکتور اعلام دارای انواع مختلفی بوده و همین امر باعث تنوع قیمت دتکتور می‌شود. برندهای مختلف ایرانی و خارجی قیمت های مختلفی داشته و قابلیت های مختلف دتکتور ها نیز بر قیمت آنها تاثیر گذار می‌باشد. قیمت دتکتور آدرس پذیر از دتکتور متعارف و قیمت دتکتور خارجی از دتکتور ایرانی بالاتر می‌باشد. جهت اطلاع از جدید ترین لیست قیمت سیستم اعلام حریق و محصولات آن، همین حالا با کارشناسان فروش شرکت فراحفاظ آموت تماس بگیرید.

آموت