طراحی سیستم اعلام حریق

طراحی سیستم اعلام حریق لازمه‌ی داشتن و استفاده از یک سیستم اعلام حریق مطمئن، با کیفیت و قوی است. پس از بررسی مکان مورد نظر و نوع سیستم اعلام حریق مناسب آن، طراحی سیستم اعلام حریق صورت می‌گیرد. طراحی شامل نحوه مدار و کابل کشی ها، محل قرار گیری تجهیزات اعلام حریق، تعداد تجهیزات اعلام حریق و تعداد و سایز کابل ها بوده و پیشینه نصب سیستم اعلام حریق می‌باشد.

در تمامی مراحل طراحی سیستم اعلام حریق، توجه به ضوابط ملاک عمل سیستم های کشف و اعلام حریق، کدها و دستورالعمل ها الزامی‌ست. چرا که در صورت نادیده گرفتن یکی از آنها، اعلام حریق به درستی صورت نمی‌گیرد.

طراحی سیستم اعلام حریق بسیار مهم می‌باشد.

چرا که به سیستم نظم داده و همه چیز را مشخص می‌کند. طراحی سیستم اعلام حریق به صورت تخصصی و با توجه به مکان مورد نظر شما انجام می‌‌گیرد و همین باعث کاهش امکان اختلال در عملکرد اجزاء سیستم و اعلام حریق کاذب و… می‌شود.

یک سیستم اعلام حریق کامل شامل تجهیزات زیاد و مهمی مثل دتکتور، آژیر، فلاشر، پنل اعلام حریق و… می‌باشد و عملکرد هر یک از این اجزاء بر عملکرد تمامی تجهیزات تاثیر می‌گذارد. همین امر باعث افزایش اهمیت طراحی سیستم اعلام حریق می‌شود چرا که در طراحی سیستم اعلان حریق بر عملکرد، مکان و نوع نصب و کارکرد هر کدام از تجهیزات توجه می‌شود.

استانداردهایی مثل ارتفاع نصب، استاندارد نصب اعلام حریق، استاندارد ملی سیستم‌های اعلام و اطفاء حریق از جمله مواردی هستند که باید در طراحی سیستم اعلام حریق مورد توجه قرار بگیرند.

جهت دانلود جزوه کامل طراحی سیستم اعلام حریق اینجا کلیک کنید.

در طراحی سیستم اعلام حریق به چه عواملی باید توجه کرد؟

همانطور که گفته شد، استاندارد ها و قوانینی هستند که به هنگام طراحی سیستم اعلان حریق باید مورد توجه قرار بگیرند. اولین چیزی که باید به آن توجه کرد یک سری عوامل مهم در طراحی این سیستم ها هستند. از این قوانین می‌توان به انتخاب تعداد دتکتورها با توجه به نظر و پیشنهاد کارشناسانه‌ی طراح و کاتالوگ شرکت سازنده و استفاده از پنل تکرار شونده برای آگاهی بیشتر نگهبان ها اشاره کرد.

در ادامه به معرفی و توضیح هر کدام از این عوامل می‌پردازیم تا کامل ترین توضیح درباره طراحی سیستم اعلان حریق را به شما ارائه دهیم.

تطابق با قوانین ایمنی آتش

قوانین ایمنی آتش از مهم ترین عواملی هستند که در طراحی سیستم اعلان حریق باید مورد توجه قرار گیرند. این قوانین در هر کشوری متفاوت بوده و از طراحی کنندگان سیستم ها انتظار می‌رود سیستم ها را با توجه به استاندارد ملی سیستم های اعلام حریق و اطفاء حریق کشور خودشان طراحی کنند. این استانداردها شامل محل نصب آژیر اعلام حریق، نوع اعمال آن، مکان نصب آن، نظارت بر آن و آزمایش و بررسی سیستم‌های اعلام حریق می‌باشند. استانداردهای ملی سیستم اعلام و اطفاء حریق برای سیستم‌های نظارتی هم اعمال می‌شوند. این سیستم‌های نظارتی هدفشان نظارت ۲۴ ساعتی بر روی سیستم‌های اعلام و اطفاء حریق در ساختمان می‌باشد.

پیروی از مقررات محلی مربوط به سیستم های اعلام حریق

افرادی که در حوزه طراحی و اجرای سیستم های اعلام حریق عالیت می‌کنند، باید به قوانین محلی مختلف مثل قوانین مربوط به ساختمان‌ها و ملزومات سازمان‌های بیمه توجه کنند.

توجه به این مقررات از ملزومات طراحی سیستم اعلام حریق می‌باشد. به عنوان مثال فردی که از آژیر فلاشر در طراحی سیستم اعلان حریق استفاده می‌کند، در حال در نظر گرفتن افراد نابینا و ناشنوا است. همچنین برای در نظر گرفتن افراد دارای معلولیت می‌توان راهکارهای مختلفی را در طراحی سیستم اعلام حریق پیاده کرد.

نصب کردن شستی ها در نقطه‌ی پایین تر از حد معمول برای دسترسی راحت افراد دارای معلولیت یکی از این راهکار ها می‌باشد.

در نظر گرفتن اهداف مدیر ساختمان

ساختمان های مختلفی که نیاز به سیستم اعلام حریق دارند، ممکن است اهداف مختلفی داشته باشند. هنگامی که یک ساختمان مسکونی می‌باشد، افراد ساکن در ساختمان معمولاً به دنبال امنیت هستند. به همین دلیل به سراغ سیستم اعلام حریق می‌روند تا امنیت خود و خانه خود را تضمین کنند.

اما هنگامی که طراحی سیستم اعلام حریق برای یک ساختمان تجاری صورت می‌گیرد، مدیران ساختمان معمولاً اهدافی دارند که این اهداف معمولاً با مقررات محلی و قوانین ایمنی آتش سازگار نمی‌باشند.

برگزاری جلسه مشاوره و صحبت و مشورت درباره اهداف اصلی مدیر ساختمان و مشخص کردن آنها پیش از شروع فرایند طراحی سیستم اعلام حریق از راهکار های موثر برای جلوگیری از طراحی دوباره و تداخل اهداف میران ساختمان با مقررات ملی و قوانین ایمنی آتش می‌باشد.

در کنار تلاش برای جلوگیری از تداخل این سه مورد، هنگامی که فرد طراحی کننده از اهداف مدیر ساختمان و نظر شخصی او مطلع باشد، طراحی سیستم اعلان حریق را با توجه به اهداف و طرز تفکر مدیر ساختمان پیش می‌برد و همین امر باعث راحت تر بودن فرایند طراحی سیستم اعلام حریق می‌باشد.

اقداماتی برای محدود کردن آلارم‌های کاذب و ناخواسته، روش نصب، موارد مورد نیاز در حین نصب، آموزش کاربر، روش‌های معمول تعمیر و نگهداری نیز از جمله مواردی هستند که در فرایند طراحی سیستم اعلان حریق باید مورد توجه قرار گیرند.

در نظر گرفتن تمامی جوانب ایمنی آتش

با این که توجه به قوانین ایمنی آتش و مقررات محلی از اقدامات الزامی در طراحی سیستم اعلام حریق می‌باشد، اما گاهی ممکن است همین قوانین و مقررات مانع از اعلام حریق صحیح در موارد خاص شوند.

بنابر این طراحان باید توجه کنند که همچنان که به این قوانین و مقررات پایبند هستند، تمامی شرایطی را که ممکن است حریق رخ دهد در نظر گرفته و آنها را در طراحی سیستم خود قرار دهند.

چرا که یک طراحی صحیح سیستم اعلام حریق می‌تواند از بسیاری از مشکلات و خسارات احتمالی جلوگیری به عمل آورد.

معیار های نصب سیستم اعلام حریق

همانطور که می‌دانید از ابتدای مقاله انواع و اقسام عواملی را که در طراحی سیستم اعلام حریق باید به آن توجه شود را بازگو کردیم. حالا باید بدانید که طراحی سیستم اعلان حریق علاوه بر در نظر گرفتن تمامی استانداردها، قوانین ایمنی آتش و مقررات محلی و… نیازمند توجه به یک سری معیار مثل نقشه‌ کشی اعلام حریق، استاندارد نصب دتکتور اعلام حریق، علائم حریق در نقشه، تابلوی اعلام حریق و کابل اعلام حریق نیز می‌باشد. نیاز به در نظر گرفتن تمامی این معیارها، استاندارد ها و قوانین، باعث می‌شود طراحان با چالش های زیادی در طراحی سیستم اعلان حریق مواجه شوند.

در ادامه به معرفی و بررسی معیارهای نصب سیستم اعلام حریق می‌پردازیم.

زون های اعلام حریق

زون به مناطقی تحت پوشش گفته می‌شود که یک منطقه بخش بندی شده بوده و به هنگام بروز حریق، مکان یا بخش تقریبی ای را که حریق در آن صورت گرفته به ما نشان می‌دهند. زون هر منطقه معمولاً دارای شستی اعلام حریق یا سیستم‌های خودکار اعلام حریق است. نصب سیستم اعلام حریق در این منطقه باعث می‌شود اهالی ساختمان به محض بروز حریق از وجود آن با خبر شوند. بدین صورت که هنگامی که در یک اتاق حریق رخ می‌دهد، آن زون در کنترل پنل روشن شده و به عوامل و اهالی ساختمان مکان تقریبی بروز حریق را نشان می‌دهد.

متراژ و مساحت ساختمان، نوع کاربری آن، نوع و تعداد اتاق های آن و حتی مصالح آن در زون بندی ساختمان تاثیر داشته و بدون دانستن آنها منطقه بندی به درستی انجام نخواهد شد.

حتی در طراحی زون و بخش بندی، باید از یک سری عوامل و قوانین پیروی کرد. قوانینی مثل این که مساحت زون ها نباید بیشتر از 2 هزار متر مربع باشد و اگر ساختمان چند طبقه و مساحت کل طبقه ها بیشتر از 300 متر مربع باشد، باید زون‌های اعلام حریق به هر طبقه محدود شوند.

طراحی و نصب شستی های اعلام حریق

شستی اعلام حریق یکی از تجهیزات بسیار مهم اعلام حریق بوده و به هنگام قرار دادن آن در طراحی سیستم اعلام حریق باید به نکاتی توجه کرد. مثل این که شستی باید در نقطه ای نصب شود که برای افراد قابل رویت باشد چرا که شستی ابزاری دستی بوده و به صورت اتوماتیک کار نمی‌کند بلکه به یک فرد و نیروی انسانی نیاز دارد.

نکته‌ی بعدی قرار گرفتن شستی در مکان هایی مثل راه پله ها، پاگرد ها و کنار درب های خروج نصب شده و مردم را از بروز حریق مطلع کند.

از این شرایط و مقررات می‌توان به مورد زیر اشاره کرد.

شستی های قرار گرفته در تراز هر طبقه بایستی در محل پیش ورودی واحدها جنب مسیر فرار همان طبقه ( قبل از ورود به دستگاه پله) قرار گرفته که بایستی با زون همان طبقه یکی شود. ( جهت مشاهده فایل کامل استاندارد سیستم های اعلام حریق اینجا کلیک کنید. )

طراحی و نصب دتکتورهای حریق

وظیفه دتکتور یا آشکارساز های اعلام حریق، تشخیص حریق در مراحل اولیه و اطلاع آن به کنترل پنل می‌باشد. دتکتورها از مهم ترین تجهیزات سیستم اعلام حریق می‌باشند. دتکتورها به انواع مختلف دودی، شعله‌ای، گازی و… تقسیم شده و به محض حس کردن علائم حریق، بروز و وجود حریق را به کنترل پنل مرکزی گزارش می‌دهند و کنترل پنل با ارسال سیگنال های حریق، باعث روشن شدن آژیر ها، فلاشر ها و در نتیجه اعلام حریق می‌شود. بنابر این دتکتورها بسیار نقش پررنگی دارند چرا که در صورت عدم شناسایی صحیح حریق، هیچ کدام از مراحل اعلام حری صورت نمی‌گیرد.

نیازها و نوع ساختمان، دتکتور مورد نظر و مناسب را مشخص می‌کند. پس از انتخاب کردن نوع دتکتور، می‌توان آن را در طراحی سیستم اعلان حریق جای داد.

انتخاب بهترین دتکتور در طراحی سیستم اعلام حریق

دتکتورها به دو نوع کلی دودی و حرارتی تقسیم می‌شوند. مقرراتی که باید در انتخاب و نصب دتکتور رعایت شود به نوع دتکتور بستگی دارد. از سری قوانین و مقرراتی که باید رعایت شود می‌توان به ارتفاع آن ها از سطح زمین اشاره کرد. دتکتورهای دودی باید با حداکثر ارتفاع ۱۰.۵ متر از زمین نصب شوند؛ در صورتی که سقف فضایی که قرار است بر آن‌ها نصب شوند بیشتر از ۱۰.۵ متر ارتفاع داشته باشد، باید از سایر دتکتورهای حریق دودی مثل دتکتور نوری خطی استفاده شود.

قانون بعدی مربوط به اتاقی می‌باشد که دارای دریچه‌ی هوا است. در صورتی که تشخیص داده شود در طراحی سیستم اعلام حریق در همچین اتاقی باید دتکتور نصب شود، فاصله نصب دتکتور دود از دریچه‌ی هوا باید حداقل یک متر باشد.

حتی با جزئی شدن در نوع دتکتور نیز شرایط و ضوابط خاصی هست که باید رعایت شود. برای مثال در مکان هایی که دود آتش ممکن است در آنها وجود داشته باشد از دتکتور حرارتی و در مکان هایی که حریق به آرامی انجام شده و تغییر در دما به تدریج است و یا پارکینگ و اتاق دیزل از دتکتور حرارتی افزایشی استفاده می‌شود. بنابر این قوانین و مقررات نه تنها در طراحی بلکه باید در نصب نیز رعایت شوند.

تجهیزات اعلام حریق دیداری و شنیداری

این تجهیزات شامل آژیر ها، فلاشر ها و آژیرفلاشر ها می‌باشند. آژیرها همانطور که از اسمشان پیداست، به هنگام دریافت سیگنال از کنترل پنل شروع به آژیر کشیدن کرده و فلاشر ها شروع به هشدار دادن می‌کنند. آژیرفلاشر ها هشدار دهنده های ترکیبی ( دیداری و شنیداری ) می‌باشند.

در طراحی و نصب این تجهیزات هم باید قوانین و نکات خاصی رعایت شوند. از این قوانین می‌توان به سطح فشار صوتی اشاره کرد. در اتاق‌هایی که در آنها از تجهیزات اعلام حریق استفاده شده، سطح فشار صوتی نباید کمتر از 75 دسی‌بل باشد. و در صورتی که آژیرها در فضاهای عمومی نصب شده باشند، سطح فشار صوتی آن‌ها نباید کمتر از 65 دسی‌بل باشد.

همچنین محدوده‌ی 500 تا 1000 هرتز، محدوده قابل قبول و استانداردی برای فرکانس هایی می‌باشد که توسط این تجهیزات تولید می‌شوند. در بحث نصب سیستم های اعلام حریق شنیداری (آژیر ها و آژیرفلاشر ها ) نیز تنها نکته‌ای که وجود دارد امکان نصب کردن آنها در فای بیرونی می‌باشد بدین صورت که اگر سیستم مد نظر دارای کیفیت خوبی باشد می‌توان در فضای بیرون ساختمان نیز نصب شود.

طراحی و نصب پنل اعلام حریق

کنترل پنل اعلام حریق یکی از مهم ترین اجزاء و به عبارتی قلب سیستم اعلام حریق بوده و طراحی و نصب آن از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد. کنترل پنل اعلام حریق وظیفه برقراری ارتباط و کنترل تمامی اجزا را دارا بوده و از این جهت از اهمیت بالایی در سیستم اعلام حریق برخوردار می‌باشد. قابلیت جالب کنترل پنل توانایی تامین انرژی برق برای سایر دستگاه ها، کاربرد اعلان ها و سایر کاربرد ها می‌باشد.

استاندارد های طراحی کنترل پنل

در حالت عادی بیشتر تجهیزات سیستم اعلام حریق دارای استانداردهای مشخص و خاصی بوده که در فرایند طراحی و نصب باید به آنها توجه شود. بنابر این هنگامی که صحبت از کنترل پنل و یا قلب سیستم اعلام حریق می‌باشد، حتماً قوانین و مقرراتی وجود دارند.

یکی از مهم ترین قوانینی که به هنگام طراحی سیستم اعلام حریق بادی به آن توجه کرد، مکان نصب کنترل پنل است. چرا که کنترل پنل باید در مکانی نصب شود که نگهبانان و پرسنل مربوط به ایمنی آتش بتوانند به راحتی به آنها دسترسی داشته باشند. قانون بعدی روشنایی محل نصب کنترل پنل می‌باشد. مکانی که کنترل پنل در آن نصب می‌شود باید به اندازه‌ی کافی روشن بوده و در شرایط قطعی برق، جهت تامین برق کنترل پنل برق اضطراری در نظر گرفته شود. کنترل پنل همچنین باید به ارتینگ ( اتصال زمین ) متصل شود.

نکته مهم دیگر مقاومت کنترل پنل نسبت به ضربات فیزیکی می‌باشد. در صورت انتخاب برند با کیفیت و معتبر و نصب کنترل پنل به صورت صحیح، مقاومت بالای کنترل پنل تایید شده می‌باشد.

طراحی و نصب کابل های اعلام حریق

کابل های اعلام حریق علاوه بر تاثیر داشتن بر طراحی مدار سیستم اعلام حریق، خود نیز دارای شرایط و ضوابط خاصی برای طراحی هستند. میزان مقاومت و حفظ ارتباط سیستم اعلام حریق به هنگام آتش سوزی کاملاً به کیفیت این کابل ها بستگی دارد؛ بنابر این کابل باید دارای کیفیت و طول عمر و مقاومت بالا باشد. اگرچه نوع کابل استفاده شده در طراحی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و سیستم اعلام حریق متعارف متفاوت می‌باشد، اما هر دو نیاز به کابل هایی نسوز دارند که در مقابل آتش مقاوم بوده و به هنگام بروز حریق دچار اختلال و خرابی نشود. در طراحی سیستم‌های متعارف باید از کابل ۲ در ۱ میلی‌متری مربعی شکل در لوله‌های برق و در طراحی سیستم اعلان حریق آدرس‌ پذیر باید از کابل ۲ در ۱ و ۵ و از نوع مقاوم در برابر آتش و حریق استفاده شود.

نکته ای باید در بحث کابل های اعلام حریق به آن توجه کرد دستورالعمل ها و توضیحات شرکت سازنده‌ی کابل می‌باشد. به عنوان مثال مشخصات کابل و تغییر مقطع چیزی‌ست که توسط شرکت سازنده‌ی اعلام حریق گفته شده و توجه به آن در طراحی سیستم اعلان حریق حائز اهمیت می‌باشد.

استانداردهای شرکت‌های سازنده سیستم اعلام حریق برای کابل حریق

هر شرکت سازنده سیستم اعلام حریق برای خود و کابل های اعلام حریق استاندارد ها و مرزهایی دارد. برای مثال یکی از انواع این استاندارد ها کابل های استفاده شده در طراحی و نصب سیستم اعلام حریق متعارف می‌باشد. طبق این استاندارد، در صورتی که سیم و کابل کشی این سیستم به صورت داخلی بوده و نکات ایمنی آن رعایت شود، نیازی به استفاده از کابل های نسوز و مقاوم در برابر آتش نیست.

اما در غیر این صورت، باید از کابل های نسوز و مقاوم در برابر آتش استفاده شود.

نکته بعدی تشخیص استاندارد و مقاوم بودن کابل در برابر آتش می‌باشد. کابل باید یک سری مشخصه داشته باشد تا به صورت رسمی به عنوان کابلی مناسب برای طراحی سیستم اعلان حریق پذیرفته شود.

کابل های نسوز و مقاوم در برابر آتش باید دارای گواهی‌ نامه‌ی معتبر از مراجع ملی مربوط به استانداردهای اعلام حریق و یا گواهی‌ نامه استاندارد بین‌المللی باشند.

دستورالعمل طراحی سیستم اعلام حریق

علاوه بر شرایط و ضوابط گفته شده درباره هر یک از تجهیزات مهم و کاربردی اعلام حریق، طراحی سیستم اعلان حریق به طور کلی دارای یک سری قوانین و شرایط می‌باشد.

یکی از این شرایط استفاده از چراغ نشانگر در طراحی سیستم اعلان حریق متعارف می‌باشد.

چرا که به هنگام آتش سوزی و بروز حریق، این چراغ به ساکنان ساختمان اطلاع می‌دهد آتش سوزی دقیقاً کجا اتفاق افتاده است.

از این چراغ های نشانگر معمولاً بالای درب اتاق هتل ها و… استفاده می‌شود.

معیار بعدی طراحی و نصب کنترل پنل جهت دسترسی و تحت نظر گرفتن شرایط توسط نگهبان یا نگهبانان می‌باشد.

در طراحی کلی سیستم اعلان حریق هم باید به شرایط و ضوابط مخصوص هر کشور و منطقه توجه کرد.

طراحی و نصب سیستم اعلام حریق با توجه به ساختمان

طراحی و نصب سیستم اعلان حریق تنها با طراحی اجزاء آن و رعایت کردن قوانین و توجه به شرایط و معیارها تکمیل نمی‌شود. بلکه طراحی سیستم اعلان حریق نیازمند دانستن هدف مدیران و ساکنین ساختمان می‌باشد.

در صورتی که در طراحی سیستم اعلان حریق به تمامی قوانین ایمنی، محلی و… توجه شود و نوع ساختمان، کاربرد و هدف و ساکنین آن در نظر گرفته نشوند، طراحی سیستم به طرز صحیحی انجام نگرفته است.

سیستم های اعلام حریق بر اساس اهداف و نیازهای ساختمان و اهالی ساختمان، به سه نوع کلی آدرس پذیر، متعارف و بی سیم تقسیم می‌شوند.

در ادامه به معرفی و بررسی این سه سیستم می‌پردازیم.

طراحی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر یا سیستم اعلام حریق هوشمند، پیچیده تر از سیستم اعلام حریق متعارف هستند و می توانند مکان دقیق رویداد را ارائه دهند. سیم کشی سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر به صورت حلقوی می‌باشد. این بدین معنی است که تمامی دستگاه های این سیستم، در یک سیستم حلقوی به کنترل پنل متصل هستند و این از سیم کشی دوباره و در نتیجه اتلاف هزینه بیشتر جلوگیری به عمل می‌آورد. تجهیزات سیستم اعلان حریق آدرس پذیر هر کدام دارای شماره و مشخصات خاصی بوده و همین امر باعث می‌شود به هنگام آتش سوزی، مکان دقیقاً بروز حریق شناسایی و به شما اعلام گردد.

پنل مدیریت کاربردی طراحی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

در طراحی سیستم اعلان حریق آدرس پذیر یک پنل مدیریت کاربری وجود داشته که بر شرایط فنی سیستم و تمام چراغ‌های هشدار نظارت می‌کند.

سیستم اعلان حریق آدرس پذیر مزایای بسیاری دارد. برای مثال در طراحی سیستم اعلان حریق آدرس پذیر، شما قابلیت تنظیم و برنامه ریزی آن را داشته و می‌توانید در صورت تمایل و به کمک سیم کشی حلقوی آن، این سیستم را مطابق یک ساختمان طراحی کنید.

قیمت سیستم اعلام حریق آدرس پذیر بسیار بالاتر از سیستم اعلان حریق متعارف اما مزایای آن بیشتر می‌باشد. اگرچه هزینه ابتدایی سیستم بالا است، اما سیستم اعلام حریق آدرس پذیر مکان دقیق بروز آتش را به شما نشان داده و عدم نیاز آن به سیم کشی باعث کاهش هزینه های نصب و تعمیر می‌شود.

مزیت دیگر سیستم اعلان حریق آدرس پذیر نیز مناسب بودن آن برای پروژه ها و ساختمان های بزرگ و چند طبقه می‌باشد.

طراحی سیستم اعلام حریق متعارف

طراحی سیستم اعلان حریق متعارف بسیار معمول بوده و در بیشتر خانه ها و کسب و کارهای کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد. سیستم اعلان حریق متعارف با زون بندی مکان آتش سوزی را به طور حدودی مشخص کرده و به همین دلیل از آن بیشتر در ساختمان ها و ادارات کوچک استفاده می‌شود. هر زون معمولا تحت پوشش تعدادی شستی و دتکتور قرار می گیرد.

تفاوت سیستم اعلان حریق متعارف با سیستم اعلان حریق آدرس پذیر در قیمت، نوع مشخص کردن منطقه‌ای که دچار آتش سوزی شده و سیم کشی می‌باشد.

سیستم اعلان حریق متعارف دارای قیمت مقرون به صرفه تری بوده اما به سیم کشی نیاز دارد. در صورتی که سیستم اعلان حریق آدرس پذیر قیمت بالاتری داشته و از سیم کشی بی نیاز است.

طراحی سیستم اعلام حریق بی سیم

در سیستم اعلام حریق بی سیم از هیچ گونه سیم کشی‌ و سیمی بین پنل کنترل آتش و سایر دستگاه‌ها استفاده نشده و سیگنال از ردیاب‌ها به صفحه کنترل با فرکانس رادیویی منتقل می‌شود. همین امر باعث نصب سریع و آسان آن می‌شود.

این سیستم دارای قیمتی بالا بوده اما باعث جلوگیری از اتلاف وقت به دلیل عدم نیاز به سیم کشی می‌شود. سیستم اعلان حریق بی سیم با باتری شارژ شده و هیچ ریسک تداخل و تصادم سیگنال در بین تجهیزات این سیستم‌ها وجود ندارد.

استاندارد سیستم طراحی اعلام حریق

در طراحی سیستم اعلان حریق علاوه بر توجه به شرایط و قوانین تجهیزات سیستم باید به طراحی کلی سیستم نیز توجه کرده و استانداردهایی را رعایت کرد.

استاندارد ملی سیستم‌های اعلام حریق و اطفاء حریق یا NFPA استاندارد یک سازمان غیرانتفاعی بین‌ المللی بوده و به دنبال کاهش و از بین بردن خسارات جانی و مالی مربوط به حوادث آتش سوزی است.

این سازمان جهت کاهش این خسارات استانداردها و نکاتی را تنظیم کرده و ارائه داده است که رعایت آنها از ملزومات طراحی سیستم اعلان حریق می‌باشد.

دسته بندی سیستم اعلام حریق اماکن مختلف

دسته بندی سیستم با توجه به محل مشخص شده و طراحی سیستم اعلان حریق صورت می‌گیرد. در ادامه به بررسی و معرفی سیستم مناسب هر مکان می‌پردازیم.

سیستم اعلام حریق در ساختمان تجاری

نصب سیستم اعلام حریق ساختمان های تجاری نیازمند شرایط خاصی می‌باشد. این شرایط به شرح زیر است :

ساختمان ها در آیین نامه مقررات ملی به گروه ها و دسته هایی تقسیم می‌شوند. این تقسیم بندی به شرح زیر می‌باشد :

سیستم اعلام حریق در ساختمان مسکونی

نصب سیستم اعلام حریق ساختمان مسکونی نیازمند دقت و توجه به نکاتی می‌باشد. نکاتی مثل توجه به ساختمان های 5 طبقه یا بیشتر، ساختمان های بیش از 10 واحد و اختیاری بودن نصب سیستم اعلام حریق در ساختمان های مسکونی زیر 5 واحد.

علت اجباری بودن سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و غیر مجاز بودن سیستم اعلام حریق متعارف برای ساختمان های بزرگ و با متراژ و تعداد واحد های بالا گسترش حریق می‌باشد.

چرا که در صورتی که در یک خانه یا مجتمع بزرگ آتش سوزی رخ دهد و مکان دقیق آن مشخص نباشد، تا پیدا کردن محل حریق و اطفاء آن، حریق گسترش پیدا کرده و باعث خسارات جانی و مالی بسیاری می‌باشد.

به همین دلیل در این شرایط سیستم اعلام حریق متعارف که تنها زونی را که حریق در آن اتفاق افتاده مشخص می‌کند کارساز نبوده و به سیستم اعلام حریق آدرس پذیر که دقیقاٌ دستگاهی را که دچار مشکل شده و آلارم داده را نشان می‌دهد نیاز است.

طراحی زون در سیستم اعلام حریق

در بحث طراحی زون، توجه به قوانین و نکات بسیار مهم می‌باشد چرا که طراحی زون، زون بندی و کلاً هر چیزی مربوط به آن از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد.

در طراحی زون باید به نکات مختلفی اشاره کرد، از جمله حداکثر مساحت هر زون باید 2000 متر مربع باشد، در صورتی که مساحت تمامی طبقات بیش از 300 متر مربع باشد، یک زون به یک طبقه اختصاص داده شده و در صورتی که مساحت تمام طبقات کمتر از 300 متر مربع باشد، می‌توان هر زون را به بیش از یک طبقه اختصاص داد.

نکته بعدی شستی ها می‌باشند؛ تمامی شستی های موجود در راه پله ها و منتهی به راه خروج در یک زون قرار داده می‌شوند.

مکان هایی که در ساختمان ممکن است افراد را دچار گمراهی کنند بهتر است هر کدام در زونی جداگانه باشند ( مثل انبار، موتورخانه، سردخانه و … ) .

طول مسیری که برای پیدا کردن حریق باید طی شود نباید بیشتر از 60 متر باشد و بدین جهت، در سر درب ها از ریموت اندیکاتور استفاده می‌شود. نکته آخر نیز استفاده از دتکتور دودی کانالی به هنگام استفاده از دستگاه های هواساز می‌باشد.

نقشه طراحی سیستم اعلام حریق هنگامی که طراح طرح نهایی را که با توجه به متراژ، بودجه، معماری و هدف مشتری به اتمام رسانده و آن را آماده می‌کند، آن را در قالب یک نقشه ارائه داده و از آن نقشه نیزبه عنوان دستورالعمل و الگو استفاده می‌کند.

نمونه نقشه طراحی سیستم اعلام حریق

آموت